سید امیرمحمد مختاری

زمینه و هدف: به طور قابل توجهی، محققان ارتباط ثابتی بین قصد راه اندازی کار و نیات آموزش کارآفرینی پیدا کرده اند. با این حال، علیرغم مزایای آموزش کارآفرینی، بسیاری از افراد فاقد دانش کارآفرینی به راه اندازی شرکت های جدید ادامه می دهند. هدف اصلی این پژوهش  بررسی تأثیر قصد کارآفرینانه بر آموزش کارآفرینی با نقش میانجی اشتیاق کارآفرینانه در پارک علم و فناوری شهر کرمان است. روش بررسی: این پژوهش  از نظر هدف از نوع کاربردی بوده و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها نیز از نوع توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش ، 150 کارآفرین شرکت های دانش بنیان زیرمجموعه پارک علم و فناوری شهر کرمان می باشد که 102 نفر از آن ها به عنوان حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد بود که پس از جمع آوری اطلاعات، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS18 و SmartPLS4 انجام شد. یافته ها و نتیجه گیری: یافته های مدل پژوهش  نشان داد که ضرایب مسیر و معنی داری رابطه بین قصد کارآفرینی با اشتیاق کارآفرینانه به ترتیب برابر با 917/0 و 780/55 بود، از این رو رابطه معنی دار و مثبتی بین قصد کارآفرینی با اشتیاق کارآفرینانه وجود دارد. همچنین این ضرایب در رابطه بین قصد کارآفرینی با آموزش کارآفرینی برابر با 521/0 و 403/7 بود، لذا رابطه معنی دار و مثبتی بین قصد کارآفرینی  با آموزش کارآفرینی وجود دارد. در نهایت ضرایب رابطه بین اشتیاق کارآفرینانه با آموزش کارآفرینی برابر با 483/0 و 881/6 بود، از این رو رابطه معنی دار و مثبتی بین اشتیاق کارآفرینانه با آموزش کارآفرینی وجود دارد. با توجه به نتایج، پیشنهاد می شود با تدوین استانداردهای شرکت های موفق، و بررسی عملکرد دوره ای کسب و کارهای نوپا براساس استانداردها و ارائه خدمات مشاوره برای برطرف نمودن انحرافات، احتمال موفقیت کسب و کارهای نوپا را افزایش داد.