محمد فیاض فاروجی

ایران به دلیل موقعیت ژئوپلتیک و ژئواکونومیک خود همواره با تهدیدات خارجی مواجه بوده است. تهدیداتی چون حضور آمریکا، دولت ناسیونالیست صدام و گروه های تروریستی، نیاز به تقویت امنیت ملی را افزایش داده اند. ازاین رو، ایران با توسعه صنعت هسته ای، موشکی و پهپادی و انتقال تسلیحات، راهبردهای مختلف بازدارندگی را در پیش گرفته است. در این مقاله سعی شده است که در ذیل چارچوب نظری بازدارندگی منطقه ای و با روش جمع آوری اسنادی و کتابخانه ای به این سوال جواب داده شود که تحولات راهبرد بازدارندگی منطقه ای ایران بعد از انقلاب اسلامی به چه سمتی حرکت کرده است؟ تحلیل نهایی این مقاله بر این مبنی است که با توجه به اظهارات مقامات کشور های متخاصم و همچنین ظهور ایران به عنوان قدرت منطقه ای بعد از ۴ جنگ نظم ساز اخیر یعنی جنگ ایران و عراق، جنگ دوم خلیج فارس، جنگ با داعش و طوفان الاقصی، ایران همزمان سه نوع بازدارندگی متعارف، غیر مستقیم و شبکه ای را علیه تهدیدات منطقه ای هدایت کرده است.