محسن شیرمحمدلو

مقدمه: سازوکار های اثر حاد فعالیت بدنی بر شناخت و وابسته های نوروالکتریک آن مورد توافق نیست. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر حاد فعالیت بدنی هوازی بر پتانسیل های فراخوانده شده از تکلیف توجهی فلانکر از طریق تحلیل پتانسیل های وابسته به رخداد (ERP) است.   روش پژوهش: 15 پسر نوجوان با میانگین سنی 1/12 ± 14/07 سال در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان در دو روز متفاوت به آزمایشگاه مراجعه کردند. در یک روز بدون دویدن و در روز دیگر بعد از 20 دقیقه دویدن هوازی آزمون فلانکر را اجرا کردند. همزمان فعالیت الکتریکی قشر نیز ثبت شد. از نرم افزار EEGLAB برای استخراج  ERPهای حاصل از فعالیت الکتریکی قشری حین اجرای تکلیف فلانکر استفاده شد و مؤلفه های P2، N2 وP3 در کانال های Fz، Pz استخراج شدند. از آزمون ناپارامتری ویلکاکسون و برای پاسخ به فرضیه های تحقیق استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که یک جلسه تمرین بدنی هوازی، دامنه مؤلفه های درون زا P3 و N2 در کانال Fz را افزایش معنادار و زمان تأخیر ظهور آنها را نیز کاهش داده است (0/05>P). این تغییرات در کانال Pz تأیید نشد. دامنه مؤلفه P2 در اثر دویدن هوازی تغییر معناداری نداشت (0/05<P)، اما این مؤلفه در کانال Pz به شکل معناداری زودتر پدیدار شد (0/05>P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مؤلفه های درون زا ERP در تکلیف توجهی فلانکر پس از فعالیت بدنی هوازی به شکل معناداری تسهیل شده است. ممکن است وقوع سریع تر P2 حاصل یکپارچگی حسی ادراکی مؤثرتر در ناحیه آهیانه ای باشد. بنابراین فعالیت بدنی هوازی به عنوان یک راهکار برای تسهیل شناختی پیش از فعالیت هایی با نیاز پردازشی سطح بالا توصیه می شود.