فاطمه سعیدی باباقاضی

در آیه 21 سوره روم، مودت و رحمت به عنوان قوام بخش روابط زن و مرد دانسته شده که در خلقت تکوینی انسان قرار داده شده است. دانشمندان علوم اسلامی ضمن آیه مذکور بیشتر به بیان روابط زن و مرد در زوجیت اعتباری پرداخته اند و توجه کمتری نسبت به روابط زن و مرد در زوجیت تکوینی مستنبط از آیه مذکور مبذول داشته اند. لذا پژوهش حاضر با گردآوری مطالب به صورت کتابخانه ای و با استفاده از روش توصیفی _ تحلیلی، به بیان احکام فقهی روابط زن و مرد در زوجیت تکوینی و ارتباط آن با آیه 21 سوره روم پرداخته است. طبق بررسی های انجام شده و با بیان مفردات آیه مذکور، مبنای مودت و رحمت میان زن و مرد خلقت تکوینی بر اساس زوجیت است نه صرف زوجیت اعتباری؛ بلکه عاملی که باعث وصول زن و مرد به سکونت است، زوجیت اعتباری در سایه تعهداتی است که زوجین نسبت به هم با عقد ازدواج به آن ها متعهد می گردند. بر اساس واقعیت طرح شده در آیه مذکور، می توان یکی از حکمت ها و کارکردهای مهم برخی احکام فقهی مربوط به روابط زن و مرد از جمله عدم نگاه، عدم خلوت، عدم طنازی کردن در سخن، عدم اختلاط و داشتن ستر و حجاب را تاثیر عدم رعایت این احکام در ایجاد مودت و رحمت بین زن و مرد نامحرم و مفاسد ایجاد شده در پی آن دانست. در طرف مقابل، مستنبط از آیه شریفه، تحکیم خانواده نیز بر اساس وجود فطرت و غریزه نهاده شده در خلقت انسان و تاثیر مودت و رحمت میان زن و مرد است و کارکرد آرام بخشی خانواده از این رهگذر تامین خواهد شد.