سهیلا روح پرور

هدف: هدف کلی پژوهش حاضر بررسی هوش اخلاقی مدیران و تعیین رابطه بین هوش اخلاقی مدیران با اثربخشی سازمان های داوطلبی ورزشی در استان خراسان شمالی بود. روش شناسی: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق حاضر را مسئولان و اعضای هیأت های ورزشی استان خراسان شمالی تشکیل دادند. با توجه به محدود بودن این افراد، نمونه برابر جامعه در نظر گرفته شد (n=N). بدین منظور 184 نفر (59 نفر از مدیران و 125 نفر از اعضای هیأت های ورزشی) پرسشنامه های ویژگی های فردی، هوش اخلاقی لنیک و کیل (2011) و اثربخشی سازمانی عیدی (1391) را تکمیل کردند. روایی پرسشنامه ها با بهره گیری از نظرهای اصلاحی استادان مدیریت ورزشی، مدیران و اعضای هیأت های ورزشی به دست آمد و پایایی آن ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 90/0 و 92/0 تعیین گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کالموگراف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون یو من ویتنی و کروسکال والیس) در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین هوش اخلاقی مدیران با اثربخشی هیأت های ورزشی (02/0 ,p=19/0r=) رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین، بین میانگین نمره های هوش اخلاقی مدیران و متغیرهای جمعیت شناختی تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به رابطه معنی دار مثبت بین هوش اخلاقی و اثربخشی سازمان های داوطلبی، بر ضرورت توجه به هوش اخلاقی مدیران به منظور اثربخشی بهتر سازمان تأکید نموده است.