جواد حسین پور

هدف: موقعیت شغلی به شکل چشمگیری تحت تأثیر روابط بین فردی قرار می گیرد، به طوری که حدود 90 درصد شکست های شغلی، به دلیل ناتوانی فرد در برقراری روابط بین فردی اتفاق می افتد؛ لذا هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین مهارت های ارتباطی با روابط بین فردی مدیران ورزشی استان گیلان بود. روش شناسی: جامعه آماری این پژوهش را مدیران اداره کل، رئیسان و نواب ادارات ورزش و جوانان شهرستان ها و رئیسان و نواب هیأت های ورزشی استان گیلان، شامل 121 نفر تشکیل داده بودند. نمونه آماری به صورت تمام شمار در نظر گرفته شد که تعداد 99 پرسشنامه به طور کامل وصول گردید. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه مهارت ارتباطی بارتون جی.ای (1990) و پرسشنامه روابط بین فردی سی گُل، اسمیت و موسکا (2001) استفاده گردید. روایی پرسشنامه ها توسط10 نفر از مدرسان مدیریت ورزشی کشور به تأیید رسید و پایایی درونی آن ها از روش «آلفای کرونباخ» به ترتیب81/0 و 83/0 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کالموگروف-اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش بین مهارت های ارتباطی مدیران با روابط بین فردی مدیران ورزشی استان گیلان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از  رگرسیون  چندگانه  نشان می دهد که مؤلفه مهارت کلامی، مهارت ارتباطی، قدرت بیشتری برای پیش بینی روابط بین فردی مدیران دارد. نتیجه گیری: هر چه مدیران مهارت های ارتباطی خود را بهتر تقویت کنند، این امکان را پیدا خواهند کرد که با دیگران بهتر ارتباط برقرار کند، احساسات دیگران را بهتر برانگیزد، افراد را بهتر قانع کند و بر آنان بهتر تأثیر بگذارند و نهایت به دیگران اطمینان خاطر بیشتر دهند. لذا با تقویت و آموزش این مهارت ها مدیران می توانند در حوزه فعالیت مدیریتی خود از عملکرد و موفقیت لازم برخوردار شده و اعتماد مسئولان مافوق، همکاران و زیردستان را نسبت به خود جلب کنند.