امیر فرهادی نیا

هدف این مقاله تدوین راهبردهای پدافند غیرعامل برای فروگاه های غیر نظامی کشور به منظور مقابله با تهدیدات زیستی با استفاده از تکنیک SWOT است. در این راستا در گام اول به شناخت محیط فرودگاه های غیر نظامی و شناسایی دارایی های کلید آن و سپس به تبیین تهدیدات زیستی و ابعاد مختلف آن در فرودگاه های غیر نظامی پرداخته شده است. در گام دوم پژوهش با بهره گیری از نظرات جامعه خبرگان پژوهش تنظیم، توزیع و تکمیل پرسشنامه بسته نیمه ساختار یافته در میان جامعه خبرگان که از طریق نمونه گیری قضاوتی هدفمند انتخاب گردیده است به شناسایی عوامل داخلی(قوت و ضعف) و عوامل خارجی (تهدیدها و فرصت ها) مبادرت شده و در سپس در فضای نخبگانی به تدوین مطلوبیت های راهبردی برای فرودگاه های غیر نظامی پرداخته شده است. در گام سوم از پژوهش با تجزیه تحلیل راهبردی به تولید پیشران ها و چالش های پیشروی فرودگاه های غیر نظامی در برابر تهدیدات زیستی اشاره شده است و سپس از طریق ماتریس ارزیابی موقعیت راهبردی در مختصات دکارتی رویکرد ارائه راهبرد انتخاب گردیده و اهداف راهبردی در فرودگاه های غیر نظامی با تاکید بر اصول پدافند غیرعامل تدوین گردیده است و در گام چهارم پژوهش به تدوین راهبردها و سپس اولویت بندی آنها با بهره گیری از شاخص های میزان اهمیت، میزان فوریت در اقدام و امکان عملیاتی سازی مبادرت گردیده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که وضعیت موجود فرودگاه های غیر نظامی در حالت رقابتی قرار گرفته و معطوف به قوت است

دو فاکتور مهم فردی که بر اساس ادبیات نظری بر روی رضایت شغلی اثرگذارند، هوش عاطفی و هوش معنوی است. هوش عاطفی پیرامون کنترل و مدیریت احساسات بحث می کند و هوش معنوی پیرامون نگاه انسان به دنیای پیرامون خویش است. به منظور سنجش ارتباط و اثر گذاری این دو متغیر، یک نمونه سیصد تایی از کارکنان بانک انصار انتخاب شد و بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده، بین آنان پرسشنامه های هوش عاطفی و رضایت شغلی و هوش معنوی پخش شد. تمامی پرسشنامه ها دارای پایایی بالایی بودند. پس از مدل سازی بر اساس ادبیات نظری پژوهش، با استفاده از تحلیل ساختاری مدل و انجام محاسبات و تحلیل عاملی و با توجه به نرمال بودن متغیرهای پنهان تعریف شده در مدل، روش حداکثر درستنمایی برای تابع تضاد انتخاب شد. مشخص شد که هوش عاطفی و هوش معنوی بر رضایت شغلی به طرز معنی داری اثر گذارند همچنین، اثر گذاری هوش عاطفی بر رضایت شغلی بیش از هوش معنوی می باشد.