طوبی بیگ محمدی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی عوامل و موانع مؤثر بر توسعه ورزش همگانی در دوران کرونا و ارائه راهکارهای مناسب در پساکرونا بود. روش تحقیق از نوع کیفی مبتنی بر تحلیل مضمون انتخاب شد. جامعه آماری پژوهش شامل دو بخش منابع انسانی و منابع اطلاعاتی بود. مصاحبه شوندگان و منبع اطلاعاتی، به صورت هدفمند و بر مبنای رسیدن به اشباع نظری (16 نفر) انتخاب شدند. جهت تحلیل یافته ها از روش کدگذاری مفهومی سه مرحله ای استفاده شد. چارچوب مفهومی نهایی در بخش عوامل:  66 مولفه و 9 بعد،؛ در بخش موانع: 138 مولفه و 11 بعد و در بخش راهکارها: 77 مولفه و 7 بعد بود.  نتایج یافته ها نشان داد که عوامل شامل ساختاری و مدیریتی،مالی و اقتصادی، تفریحی و ورزشی، شناختی و ارزشی، خلاقیت و نوآوری، تسهیلات و خدمات رسانی، امکانات و تجهیزات، علمی و آموزشی و اطلاعاتی و رسانه ای بودند. موانع شامل مانع ساختاری و مدیریتی، فردی و شخصی، روان شناختی، خانوادگی، رفاهی و زیست محیطی، قابلیت دسترسی، امکاناتی و اقتصادی، زیرساختی، فرهنگی، اجتماعی و اطلاع رسانی و علمی و آموزشی بودند که بر اساس این عوامل و موانع، راهکارهایی برای توسعه ورزش همگانی در پسا کرونا ارائه گردید. بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت در حوزه ورزش همگانی، وضعیت ورزش همگانی در این شرایط نیارمند توجه به بخش ها و بر طرف کردن موانع آن از طریق حوزه هایی همچون تأسیس اماکن ورزشی جدید و نیز تجهیز و تعمیر اماکن ورزشی موجود است.

هدف پژوهش حاضر، توصیف و بررسی و تحلیل محتوای مقالات مرتبط با مدیریت ورزش زنان در نشریات علمی پژوهشی بود. جامعه پژوهش شامل مقاله های موجود در پایگاه های داده (سیویلیکا، مرکز منطقه ای اطلاع رسانی علوم و فناوری، زدنی، مگ ایران، مجلات نور، پورتال جامع علوم انسانی، پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی و پایگاه استنادی علوم جهان اسلام) و همچنین نشریه های مدیریت ورزشی کشور بود. کلمات کلیدی «ورزش زنان، ورزش بانوان و ورزش دختران» در پایگاه های نام برده جست وجو شد و سپس 129 مقاله از طریق تحلیل محتوا بررسی و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که این پژوهش ها را می توان در هشت گرایش طبقه بندی کرد که مهم ترین آن ها موضوعات 1. روان شناسی، اجتماعی و نگاه ایدئولوژیک، 2. مدیریت مالی و بازاریابی و  3. مدیریت و رهبری است. از بین دانشگاه-های کشور، مجموع دانشگاه های آزاد و دانشگاه تهران و مجموع دانشگاه های پیام نور و دانشگاه گیلان بیشتر به این حوزه پرداختند و بیشترین مقالات این حوزه در نشریه مدیریت ورزشی دانشگاه تهران چاپ شده است. همچنین در استناددهی به این حوزه بیشتر از مقالات فارسی استفاده شده و روش تحقیق کمّی در بیش از 57 درصد پژوهش ها به کار رفته است. همچنین تولید علم در سال های اخیر با استقبال بیشتری همراه بوده است؛ بنابراین با توجه به اهمیت ورزش زنان در شاخص های توسعه ورزش پیشنهاد می شود که تحقیقات در این حوزه با استفاده از همکاری های بین رشته ای گسترش یابد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی مؤلفه های تأثیرگذار در جذب گردشگران ورزشی به استان گیلان است. مطالعهحاضر یک مطالعه توصیفی و پیمایشی و از روش دلفی بوده و جامعه آماری آن متشکل از 12 نفر از اساتید مدیریت ورزشی و مدیریت گردشگری و متخصصان تورهای گردشگری می باشند که به روش هدفمند انتخاب شده اند در ابتدا ، دوره های دلفی تا ایجاد توافق نظری میان خبرگان ادامه یافت و نتایج آن از طریق ضریب توافق کندال به وسیله بسته نرم افزاری SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شد، سپس مهم ترین مؤلفه ها در جذب گردشگران ورزشی به روش تاپسیس از طریق نرم افزار اکسل شناسایی و رتبه بندی شد، یافته های تحقیق نشان دادن که آشنایی مدیران با بازاریابی گردشگری ورزشی با میانگین وزنی: 8.43، خدمات ارزان و با کیفیت با میانگین وزنی: 8.25، وجود نواحی ساحلی و دسترسی آسان به جنگل و دریا با میانگین وزنی: 7.90، وجود افراد متخصص و کار آشنا با میانگین وزنی: 7.82، سیستم های حمل و نقل استاندارد و ایمن با میانگین وزنی: 7.75 و معرفی مناسب محل با میانگین وزنی: 7.72 و با توجه به ضریب توافق خبرگان: 7.91 به عنوان مؤثرترین عامل ها انتخاب شدند و نتایج روش تاپسیس نشان داد که مؤلفه های مدیریتی با ضریب تشابه: 0.717و مؤلفه های زیرساخت با ضریب تشابه: 0.685 برای گردشگران ورزشی می بایست تقویت یافته تا بتوان در آینده از گردشگران بیشتری چه در زمینه ورزشی و چه در هر زمینه دیگری در استان گیلان میزبانی کرد .