فاطمه دولتشاهی

توسعه بوم گردی به عنوان یکی از موضوعات مهم در توسعه گردشگری می توانند نقش مهمی در توسعه گردشگری هر منطقه ای داشته باشند. با توجه به اهمیت این موضوع، هدف این مطالعه شناسایی ظرفیت ها و عوامل موثر بر توسعه بوم گردی در استان لرستان می باشد. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و روش انجام آن توصیفی- تحلیلی است. ابزار گردآوری داده ها و اطلاعات پرسش نامه و مصاحبه می باشد. جامعه آماری شامل کارشناسان مرتبط با گردشگری در استان لرستان می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری غیر احتمالی و به صورت هدفمند 70 کارشناس در رشته های مرتبط با گردشگری و مدیریت گردشگری انتخاب گردید. برای تجزیه وتحلیل داده ها و رسیدن به پرسش های پژوهش، از آزمون های t تک نمونه ای و رگرسیون لجستیک باینری استفاده شد. نتایج تحقیق در زمینه ظرفیت ها و پتانسیل های طبیعی و انسانی توسعه بوم گردی استان لرستان نشان داد که هر دو دسته ظرفیت های طبیعی و انسانی در توسعه بوم گردی در استان لرستان تاثیرگذار هستند، با این حال در این استان نقش ظرفیت ها و پتانسیل های طبیعی در توسعه بوم گردی در استان بیشتر است. نتایج در زمینه عوامل موثر بر توسعه بوم گردی در استان لرستان نشان داد که از بین 11 عامل کلی در نظر گرفته شده در سطح معنی داری 001/0 به ترتیب عوامل محصولات گردشگری با ضریب تاثیر (288/0)، عامل زیرساختی با ضریب تاثیر (275/0)، عامل استفاده از تکنولوژی با ضریب تاثیر (218/0) بیشترین اثر را بر توسعه بوم گردی در استان لرستان داشته اند که برای توسعه بوم گردی در استان لرستان و یا سایر مناطق کشور لازم است مورد توجه قرار گیرند.

از رویدادهای مهم و نوظهور در علم پزشکی، پدیده ی اتانازی است که امروزه مسائل بسیاری درباره ی آن مطرح شده است. رابطه ی این موضوع با بحث های فقهی- حقوقی و نیز ارتباط آن با مباحث پزشکی، اقتضای پیدایی پژوهش در این حوزه را فراهم آورده است. این مقاله در ابتدا به تبیین موضوع اتانازی و در کنار آن به تبیین موضوع احتضار پرداخته و به این سئوال پاسخ می دهد: آیا اقداماتی که برای شخص محتضر صورت می گیرد، اتانازی محسوب می شود؟ و در نهایت این گونه به نتیجه می رسد که هر گونه اتانازی اشکال جدی دارد و در منابع دینی انجام دادن آن ممنوع و حرام شمرده شده است. اگر خود فرد یا دیگران به عمر او پایان دهند، دلیل حرمت بسیار شدید قتل نفس و اهمیت حفظ جان، از نگاه دین اسلام مورد قبول نیست. در حالی که احتضار با اتانازی تفاوت ماهوی دارد و در آن، هیچ گونه نیّت انسانی برای پایان دادن به عمر فرد وجود ندارد و فراهم نمودن شرایط برای فرد محتضر نیز صرفاً برای آمادگی وی برای انتقال بهتر از این دنیا به آخرت است تا محتضر مؤمن از دنیا برود.