سید عابدین نبوی

کیفیت آموزشی و پرورشی در مدارس، از عوامل کلیدی در توسعه نیروی انسانی و پیشرفت اجتماعی است. این پژوهش با هدف طراحی الگوی بهبود کیفیت آموزشی و پرورشی در مدارس متوسطه دولتی عادی استان مازندران انجام شد. روش پژوهش از نوع کیفی و با هدف کاربردی- توسعه ای بود که با مشارکت ۲۳ نفر از صاحب نظران، مدیران و معلمان صورت گرفت. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختارمند جمع آوری و با کمک روش نظریه پردازی داده بنیاد تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بهبود کیفیت آموزشی مستلزم شناسایی و اصلاح عوامل مؤثر در این حوزه، شامل شش سازه کلیدی (شرایط علی، پدیده مرکزی، راهبردها، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله گر و پیامدها)، در مجموع 510 گویه (کد باز)، 139 مفهوم، 4 محور (پیشران ها، موانع، محرک ها و ملزومات) و 34 مقوله است. بهبود کیفیت آموزشی و پرورشی مدارس متوسطه دولتی مستلزم اصلاحات ساختاری، مدیریتی است و اجرای راهبردهای کلان، میانی و خرد در مدارس منجر به بهبود عملکرد دانش آموزان، افزایش رضایت والدین و فرهنگیان، تحول سازمانی در محتوا، روش های تدریس و برنامه درسی در راستای نیازهای روز جامعه و بازار می گردد. نتایج پژوهش می تواند به عنوان منبعی ارزشمند برای مدیران و سیاست گذاران آموزشی در راستای بهبود کیفیت محتوای آموزشی و پرورشی مدارس متوسطه دولتی عادی استان مازندران مورد استفاده قرار گیرد و به ارتقای جامعه ای مدرن و پویا کمک کند.

پژوهش حاضر میزان یادگیری و یادسپاری زبان انگلیسی دانشآموزان متوسطه در رویکردهای مبتنی بر سنجش اصیل و سنتی را مورد بررسی قرار داد .روش پژوهش شبه آزمایشی و نمونه پژوهش 60 نفر از 89 ) است که به صورت تصادفی - دانشآموزان پسر سال اول دبیرستان در ناحیه 2 شهرستان ساری ( 90 ساده انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده در این پژوهش عبارتاند از: 1. پیش آزمون پیشرفت تحصیلی ، 2. آزمون پایانی (پیشرفت تحصیلی ) زبان انگلیسی، 3. آزمون عملکردی درس زبان انگلیسی، 4. پرسشنامه تجدید نظر شده نگرش نسبت به پیش از اجرای رویکردهای اصیل و سن تی دو گروه به وسیل ه پیش آزمون . (SAAS-R) امتحان محققساخته جهت حصول اطمینان از عدم تفاوت معنادار میانگین های دو گروه مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج نشان داد که: 1. میزان یادگیری عملکردی دانشآموزان با روشهای سنجش اصیل بیشتر از روشهای سنتی است. 2. نمرات آزمون پایانی دو گروه تفاوت معناداری ندارند. 3. میزان یادسپاری در روشهای اصیل بیشتر از روش سنتی است. 4. نگرش نسبت به امتحان در گروه روشهای اصیل مثبت تر از گروه روش سنتی است .