عباس فرجاد پزشک

مقدمه و هدف: اکثر مطالعات تکلیف فرود تک پا را از نظر ویژگی های بیومکانیکی، به ویژه کینماتیک و کینتیک صفحات حرکتی مقایسه کرده اند و چنین نتیجه گرفتند که پایایی برای زوایای والگوس زانو و اداکشن هیپ، متوسط تا عالی است. بااین حال، هیچ مطالعه ای تحت عنوان پایایی انواع مختلف فرود تک پا صورت نگرفته است؛ بنابراین، هدف از این تحقیق مرور مطالعاتی است که پایایی انواع فرود تک پا را جهت ارزیابی بیومکانیک مفصل زانو مورد بررسی قرار داده اند. روش: مقالات مربوطه از پایگاه های اطلاعاتی معتبر و با کلیدواژه هایSingle Leg Landing, Landing, Kinematic, Biomechanics, Return to Sport, Performance Test, Functional Test, Hop Test, Kinetic به روش جستجوی موضوعی از سال 1995 تا 2023، مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در مجموع 1022 مقاله شناسایی و مطالعات تکراری حذف شدند. سپس عناوین و چکیده مطالعات مورد بررسی قرار گرفت و 439 مطالعه به علت عدم همخوانی با سوال تحقیق از مطالعه خارج شدند و تنها 9 مقاله که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. نتیجه گیری نهایی: این بررسی نشان داد که تکالیف مختلف فرود تک پا برای متغیرهای کینماتیکی اعم از چرخش داخلی، اداکشن و فلکشن هیپ، اکستنشن زانو، والگوس زانو، فلکشن جانبی تنه و همچنین تیلت لگن دارای پایایی خوب هستند.

مقدمه و هدف: پروتئین های فولیستاتین و میوستاتین و آیریزین پروتئین های کلیدی در تنظیم هایپرتروفی و آتروفی عضلانی هستند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر هشت هفته تمرینات تناوبی شدید و مقاومتی بر شاخص های میوستاتین و فولیستاتین و آیریزین سرم در دختران جوان ورزشکار و غیرورزشکار اجرا شد.مواد و روش ها: در مطالعه حاضر 48 نفر از دختران ۱۸ تا ۲۵ سال ورزشکار و غیرورزشکار به چهار گروه تجربی 12 نفری: ورزشکار گروه تمرینی HIIT و ورزشکار گروه تمرین مقاومتی و غیرورزشکار گروه تمرینی HIIT و غیرورزشکار گروه تمرین مقاومتی تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های تمرینی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته به تمرینات ویژه پرداختند. پروتکل تمرین در گروه تمرینات HIIT شامل سه ست پروتکل Rast بود، که در هر ست آزمودنی در شش وهله و در هر وهله فاصله ۳۵ متری را با حداکثر سرعت می دوید و تمرینات به شکل فزاینده ای تا هفته چهارم در هفته یک ست و از هفته ی پنجم تا هشتم هر دو هفته ای یک ست اضافه انجام دادند و در نهایت به هشت ست رساندند. گروه تمرین مقاومتی هر جلسه هشت ایستگاه را به صورت دایره ای تمرین کردند. حرکات مقاومتی در دو هفته با شدت ۷۵-۶۵ درصد 1RM معادل ۱۲-۱۰ تکرار بیشینه انجام شد و سپس به ۸۵-۸۰ درصد IRM که معادل ۴ تا ۶ RM است افزایش یافت. به منظور مقایسه تغییرات درون گروهی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون در گروه های تمرینی از آزمون t وابسته و آنوا و برای بررسی تفاوت بین گروهی از آزمون بونفرونی استفاده شد. همچنین محاسبات آماری در سطح معنا داری 05/0>P در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج گروه های چهارگانه، در حالت پس آزمون نسبت به پیش آزمون، افزایش میانگین شاخص فولیستاتین و آیریزین سرم و کاهش میانگین میوستاتین دختران جوان ورزشکار و غیرورزشکار را نشان داد و عملکرد گروهای ورزشکار بهتر از غیرورزشکار بود (0.05>P). همچنین نتایج آنوا نشان داد که بین گروه های چهارگانه تفاوت معناداری در میوستاتین و فولیستاتین سرم وجود نداشت (0.05<P). اما در آیریزین سرم بین گروه تمرینات مقاومتی ورزشکاران با مقاومتی و تناوبی غیرورزشکاران تفاوت معناداری وجود داشت (0.05>P). بین گروه تناوبی ورزشکاران با باگروه های مقاومتی و تناوبی غیرورزشکاران تفاوت وجود داشت. بین گروه تمرینات تناوبی غیرورزشکارن با مقاومتی غیرورزشکاران نیز تفاوت معناداری وجود داشت (0.05>P).بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد که هشت هفته تمرینات تناوبی شدید و مقاومتی شدید توانست باعث کاهش میوستاتین و افزایش فولیستاتین و آیریزین سرم دختران ورزشکار و غیرورزشکار شد. این بهبود در میان ورزشکاران بیشتر از غیرورزشکاران بود.

این مطالعه با هدف پیش بینی قابلیت تغییر جهت در بدمینتون با استفاده از تجزیه وتحلیل اجزای اصلی انجام شده است. 43 بازیکن حرفه ای بدمینتون برای این مطالعه نیمه آزمایشگاهی انتخاب شدند. حداکثر و متوسط توان، پرش عمودی و افقی، پرش ارگو، چابکی و برخی از متغیرهای آنتروپومتریک به عنوان پیش بینی کننده های توانایی تغییر جهت استفاده شدند. نتایج نشان داد بیشترین بار عاملی به میانگین توان وینگیت (93/0) متعلق است. رگرسیون چندمتغیره نیز نشان داد پرش افقی بهترین پیش بینی کننده میانگین توان است و در کنار سمو و وزن می تواند پیش بین خوبی برای میانگین توان باشد. نتیجه این مطالعه نشان داد میانگین توان بهترین پیش بین برای توانایی تغییر جهت بدمینتون بازان است و آزمون های میدانی شامل پرش طول، آزمون سمو و وزن، بهترین آزمون های میدانی برای توانایی تغییر جهت بازیکن بدمینتون است

هدف تحقیق ارتباط متغیرهای کینتیکی و کینماتیکی تکنیک لانج با قدرت، توان انفجاری و دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی در شمشیربازان نخبه فلوره بود. از 8 شمشیرباز نخبه، متغیرهای کینتیکی عملکرد شمشیربازان با استفاده از صفحه نیرو و متغیرهای کینماتیکی با استفاده از سیستم دوربینی مورد اندازه گیری قرار گرفتند. برای اندازه گیری قدرت کانسنتریک و توان انفجاری عضلات اندام تحتانی شمشیربازان، به ترتیب از آزمون اسکات جامپ و دراپ جامپ استفاده شد. از میانگین و انحراف استانداردبرای توصیف اطلاعات و از آمار استنباطی ضریب همبستگی در سطح معناداری 0.05 به منظور ارتباط سنجی استفاده شد. یافته های تحقیق نشان دادند بین سرعت شمشیربازی با توان و انرژی مکانیکی اسکات جامپ و ارتفاع دراپ جامپ با سرعت تکنیک لانج و همچنین بین دامنه حرکتی مچ پا با حداکثر نیرو و ایمپالس افقی ارتباط مستقیم و معناداری (P<0.05) وجود دارد. با توجه به نتایج به نظر می رسد مربیان باید علاوه بر تأکید بر تمرین های رایج، روی قدرت و توان انفجاری عضلات مفصل مچ پا نیز تمرکز داشته باشند.

قدرت و توان ازجمله مهم ترین عناصر مؤثر در شمشیربازی هستند، اما درحال حاضر چگونگی اندازه گیری درست آن ها در شمشیربازی شناخته شده نیست؛ براین اساس، هدف این پژوهش مقایسه کینتیک پرش و تعیین ارتباط آن با عملکرد لانج شمشیربازان ملی پوش و باشگاهی فلوره بود. در این مطالعه، هشت شمشیرباز زن، شامل چهار نفر ملی پوش و چهار نفر باشگاهی در اسلحه فلوره شرکت کردند. توان مفصلی، انرژی مکانیکی و نیروی عکس العمل در لحظه پوش آف شمشیربازان با استفاده از صفحه نیرو و سرعت لانج با استفاده از انتگرال گیری از نمودار نیروی عکس العمل افقی زمین به دست آمدند. یافته های پژوهش نشان دادند که بین توان اسکات جامپ و دراپ جامپ با سرعت لانج ارتباطی معنادار وجود داشت و این متغیرها در شمشیربازان تیم ملی بیشتر از شمشیربازان باشگاهی بودند (P < 0.05). همچنین، اسکات جامپ در ارزیابی قدرت کانسنتریک و دراپ جامپ در ارزیابی قدرت انفجاری اندام تحتانی شمشیربازان نسبت به سایر آزمون ها مؤثرتر عمل کردند. با توجه به اهمیت این متغیرها در شمشیربازی می توان از آن ها به عنوان آزمونی مناسب برای ارزیابی شمشیرباز استفاده کرد.

زمینه و هدف : سفتی سطح ورزشی به عنوان یکی از عوامل تأثیرگذار بر نیروهای رد و بدل شده بین ورزشکار و سطح می تواند بر فرکانس و شدت آسیب های ورزشی تأثیر گذار باشد. هدف این تحقیق تأثیر سفتی سطوح ورزشی بر رفتار بیومکانیکی اندام تحتانی طی هاپینگ بود. روش تحقیق : سفتی اندام تحتانی، سفتی مفاصل زانو، مچ پا و نیروی عکس العمل زمین 15 مرد جوان در دامنه سنی30-18 سال و دامنه وزنی 60 تا 88 کیلوگرم در تکالیف هاپینگ روی پنج سطح با سفتی 200 تا 500 کیلونیوتن بر متر با استفاده از صفحه نیرو و سیستم آنالیز حرکت مورد اندازه گیری قرار گرفت. یافته ها : نتایج آزمون آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد در پارامتر سفتی اندام بین سطح 200 و صفحه نیرو (04/0p=)؛ بین سطح 300 و صفحه نیرو (03/0p=)؛ بین 400 و صفحه نیرو (007/0p=)، در حداکثر نیروی عکس العمل بین سطح 200 و صفحه نیرو (01/0p=)؛ بین سطح 200 و 500 (003/0p=) و در سفتی مفصل مچ پا بین سطح 300 و 400 (04/0p=) تفاوت معنی داری مشاهده شد. نتیجه گیری : نتایج این تحقیق نشان داد بر خلاف تصور رایج که عنوان می کند افزایش سفتی سطح موجب کاهش سفتی اندام می شود و برعکس، تعامل بین سفتی سطح و سفتی اندام تنها به دامنه سفتی کم و نزدیک به سفتی اندام محدود می شود و در دامنه سفتی بیشتر این فرض منطقی به نظر نمی رسد.

هدف از این پژوهش، مقایسه سفتی اندام تحتانی و حداکثر نیروی عکس العمل عمودی زمین طی حرکت روی سطوح الاستیک پهن با تأکید بر آگاهی از میزان سفتی بود. بدین منظور، سفتی اندام تحتانی و نیروی عکس العمل زمین 30 مرد جوان در تکالیف هاپینگ و فرود از سکو روی پنج سطح با سفتی 200 تا 500 کیلونیوتن بر متر مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج آزمون آنالیز واریانس نشان می دهد که بین سفتی اندام در سطوح مختلف و نیز قبل و بعد از آشنایی با سطح، تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافته های این پژوهش مشخص می شود که انسان بر خلاف اجسام، هنگام برخورد با سطحی جدید، خود را با آن منطبق می کند تا از این طریق و بسته به تکلیف مورد نظر، دینامیک طبیعی مرکز جرم و بازده حرکت حفظ شده و نیروها تعدیل گردند.

مسیر حرکت مرکز فشار، طی فاز استقرار راه رفتن، پارامتری مهم در بررسی تعادل پویا، عملکرد پا و مچ پا، اثربخشی کفش و کفی است. هدف این تحقیق تعیین مسیر حرکت مرکز فشار طی فاز استقرار راه رفتن مردان و زنان سالم با استفاده از دستگاه اندازه گیری توزیع فشار کف پایی پدار بود. در این تحقیق نیمه تجربی، 20 زن و مرد بالغ سالم به منزله آزمودنی مشارکت کردند. مختصات مرکز فشار آزمودنی ها، در محور های عمودی و افقی با استفاده از دستگاه اندازه گیری توزیع فشار کف پایی پدار (Pedar-X) اندازه گیری شد. ازطریق نقاط کلیدی مختصات و بردار شتاب مرکز فشار در محور عمودی (Y)، فاز استقرار راه رفتن به چهار قسمت تقسیم و موقعیت، سرعت و شتاب مرکز فشار در این قسمت ها محاسبه شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد)، ضریب همبستگی پیرسون و ضریب پایایی ICC برای تحلیل آماری اطلاعات استفاده شد (P≤0.05). نتایج نشان داد که مرکز فشار در طی فاز استقرار راه رفتن در محور عمودی به سمت جلو و در محور افقی به سمت داخل تغییر می کند. ضریب همبستگی پیرسون رابطه معکوس و معناداری را بین مختصات مرکز فشار در جهات افقی و عمودی به نمایش گذاشت (P<0.05). نتایج ICC پایایی بالایی را بین تکرارهای مختصات مرکز فشار در محور های افقی و عمودی نشان داد. نتایج این تحقیق می تواند به مثابه هنجار مسیر حرکت مرکز فشار و پارامترهای کینماتیکی مرتبط با آن در افراد سالم و معیاری برای مقایسه مورد استفاده قرار گیرد