مریم ترکی

هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل آمایش زیرساخت های ورزشی شهرداری تهران بود. جامعه آماری را مدیران و کارشناسان ستادی سازمان ورزش، کارشناسان اداره های تربیت بدنی مناطق22گانه و مدیران مجموعه های ورزشی و سایر سازمان های شهرداری تهران مرتبط با پژوهش تشکیل دادند. با توجه به حجم نمونه، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده گردید که درمجموع نظرات 237 نفر مورد تحلیل قرار گرفت. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته 69 سؤالی استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن به تائید 15 نفر از متخصصان مدیریت ورزشی و شهری رسید و روایی سازه آن با تحلیل عاملی تأییدی بررسی و تائید شد. پایایی پرسشنامه نیز در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ 87/0 محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی ازجمله کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل عاملی تأییدی و اکتشافی با چرخش واریمکس و با استفاده از دو نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 و آموس استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که عوامل کالبدی و زیرساختی با ضریب 82/0 میزان اثرگذاری بیشتری بر آمایش اماکن ورزشی شهرداری دارد. بعدازآن به ترتیب عوامل مالی (77/0)، عوامل فرهنگی اجتماعی (76/0) و عوامل مدیریتی (65/0) در برنامه ریزی آمایش تأثیرگذار هستند. با توجه با نتایج مدیران شهرداری تهران برای برنامه ریزی و طراحی زیرساخت های ورزشی می توانند از فرآیند آمایش اماکن و جنبه های مختلف برای توسعه زیرساخت ها استفاده کنند که درنهایت با پیروی از این فرایند باعث توسعه پایدار شهری شود.

هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل آمایش زیرساخت های ورزشی شهرداری تهران بود. جامعه آماری را مدیران و کارشناسان ستادی سازمان ورزش، کارشناسان اداره های تربیت بدنی مناطق22گانه و مدیران مجموعه های ورزشی و سایر سازمان های شهرداری تهران مرتبط با پژوهش تشکیل دادند. با توجه به حجم نمونه، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده گردید که درمجموع نظرات 237 نفر مورد تحلیل قرار گرفت. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته 69 سؤالی استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن به تائید 15 نفر از متخصصان مدیریت ورزشی و شهری رسید و روایی سازه آن با تحلیل عاملی تأییدی بررسی و تائید شد. پایایی پرسشنامه نیز در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ 87/0 محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی ازجمله کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل عاملی تأییدی و اکتشافی با چرخش واریمکس و با استفاده از دو نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 و آموس استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که عوامل کالبدی و زیرساختی با ضریب 82/0 میزان اثرگذاری بیشتری بر آمایش اماکن ورزشی شهرداری دارد. بعدازآن به ترتیب عوامل مالی (77/0)، عوامل فرهنگی اجتماعی (76/0) و عوامل مدیریتی (65/0) در برنامه ریزی آمایش تأثیرگذار هستند. با توجه با نتایج مدیران شهرداری تهران برای برنامه ریزی و طراحی زیرساخت های ورزشی می توانند از فرآیند آمایش اماکن و جنبه های مختلف برای توسعه زیرساخت ها استفاده کنند که درنهایت با پیروی از این فرایند باعث توسعه پایدار شهری شود.

هدف از تحقیق حاضر، شناسایی عوامل مؤثر بر آمایش اماکن ورزشی شهرداری تهران بود. روش پژوهش کیفی از نوع اکتشافی بود. جامعه آماری تحقیق شامل مدیران شهرداری تهران، متخصصان و برخی استادان دانشگاهی در حوزه های اجرایی، علمی و پژوهشی در حوزه تحقیق حاضر بود. روش نمونه گیری به صورت هدفمند و ابزار جمع آوری داده ها انجام مصاحبه با خبرگان بود. تعداد 15 مصاحبه و تا رسیدن به اشباع نظری صورت گرفت. در مجموع، تعداد 16 عامل بر آمایش اماکن ورزشی شناسایی شد، که این عوامل در قالب ۴ مقوله اصلی به دست آمد. این مقوله ها شامل عوامل مدیریتی، عوامل اقتصادی، عوامل فرهنگی و اجتماعی و عوامل کالبدی و زیرساختی دسته بندی شدند. با توجه به یافته های پژوهش، به نظر می رسد توجه به عوامل مذکور موجب توزیع مناسب براساس نیازمندی ها و علاقه مندی های شهروندان و جلوگیری از آسیب های اکولوژیک شهری خواهد شد.

این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه رضایتمندی مشتریان زن باشگاه های بدنسازی خصوصی و دولتی شهر تهران با روش توصیفی و از نوع پیمایشی و به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری، مشتریان زن باشگاه های بدنسازی شهر تهران بودند که دستِ کم شش ماه سابقه فعالیت ورزشی داشتند. براساس نمونه گیری خوشه ای پنج منطقه از شهر تهران انتخاب و سپس در این مناطق، 25 باشگاه خصوصی و 25 باشگاه دولتی به صورت تصادفی انتخاب شدند. در نهایت نیز 10 نفر از مشتریان هر باشگاه با نمونه گیری تصادفی گزینش شدند و تجزیه وتحلیل آماری روی 475 پرسشنامه انجام. شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته با اعتبار 92% استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز با استفاده از آزمون t مستقل انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد، بین مؤلفه های رضایتمندی در باشگاه های خصوصی و دولتی اختلاف معنی داری وجود دارد که به جز مؤلفه رضایت از هزینه و شهریه که در آن میزان رضایتمندی در باشگاه های دولتی به طور معنی داری بالاتر بود (00/0 = P)، در دیگر مؤلفه ها، باشگاه های بدنسازی خصوصی به طور معنی داری مورد رضایت بیشتری بودند (05/0 >P). همچنین بین رضایت کلی مشتریان باشگاه های بدنسازی خصوصی و دولتی اختلاف معنی داری مشاهده شد (00/0 = P) و مشتریان باشگاه های خصوصی رضایت بیشتری را نشان دادند. مهم ترین عاملی که موجب بروز این تفاوت در باشگاه های خصوصی و دولتی می شود، رضایت از تاسیسات و محیط فیزیکی باشگاه و همچنین نحوه برخورد مدیریت، مربیان و کارکنان باشگاه های خصوصی است که ممکن است ناشی از جلب رضایت مشتریان و درآمدزایی بیشتر در باشگاه های خصوصی باشد.