نگاهی تحلیلی به حرف اضافهه «به» و کاربردها و معانی آن در مرزبان نامه سعدالدین وراوینی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
چنین به نظر می رسد، حروف اضافه از این جهت که تکواژهای تهی وغیرقاموسی اند و مفهوم و دلالتی ثابت دارند، کمتر دستخوش تحول می شوند؛ اما دقت و تأمل در این مقوله زبان نشان می دهد که این نوعِ دستوری، کمتر از دیگر مقوله ها، تحول و تطور نمی پذیرد وگذشت زمان، ریخت، صورت، معنا و حوزه دلالت آن ها را تغییر می دهد. حروف، با گذشت زمان در دلالت ضعیف می شوند و باید دوباره آن ها را تقویت کرد. حروف اضافه فارسی در قرون شکل گیری وتکوین زبان فارسی، دلالت های متعدد و مختلف داشته اند که به مرور زمان به ویژه در زمان حاضر، معنا و دلالت آن ها، منحصر وگاه خاص شده است؛ البته برخی نظریه های زبان شناسی برآنند که قضیه برعکس است. خلاصه اینکه حروف اضافه، با گذشت زمان، به خصوص دوره حاضر، معانی متعدد و متنوعی را به خود گرفته اند. در این مقاله به بررسی کاربرد حرف اضافه «به» در مرزبان نامه سعدالدین وراوینی پرداخته شده و دلالت ها و معانی مختلف آن همراه با ذکر شواهد مطرح شده است. حرف اضافه «به» بیش از هزار و سیصد بار، در مرزبان نامه با معانی و مفاهیم متعدد به کار رفته و حوزه دلالت آن بیشتر از دلالت های امروزین آن در زبان فارسی است. به طور کلی معانی و کاربردهای این حرف از قرن هفتم تا به امروز به سمت تخصیص و کاهش حرکت کرده است.An Analytical Look at the Preposition “ to” (be) and Its Uses and Meaning in Sad al–Din Varavini’s Marzban–nameh
At first glance, prepositions – being empty, non-lexical morphemes with fixed meaning – appear less susceptible to linguistic change. However, a closer examination of this grammatical category reveals that it undergoes no less transformation than other linguistic elements over time. The passage of time alters their form, structure, meaning, and semantic scope. Prepositions weaken in meaning over time and must be reinforced, or “recharged”, so to speak. Persian prepositions weaken in meaning over time and must be reinforced, or “recharged” so to speak. Persian prepositions had multiple and varied meanings during the formative and developmental centuries of the Persian language, but over time – particularly in the modern era- their meaning have become more restricted and sometimes specialized. That said, some linguistic theories argue the opposite: that prepositions, especially in contemporary usage, have acquired multiple and diverse meaning. In this article, the author examines the preposition "به" ( be ) in Marzban-nameh by Sad al-Din Varavini, presenting its various meaning and implications along with textual evidence. Additionally, drawing from Persian grammarians and the usage of prepositions in different Persian texts. This study demonstrates that the preposition "به" appears over 1,300 times in Marzban-nameh with multiple meaning, concepts, and semantic function, indicating a broader range of significations than its modern Persian usage. The research is conducted through a library–based, descriptive-analytical method, focusing on textual examination.
تبلیغات
