تناسخ بلاغی (معرفی تناسخ ادبی به مثابه شگردی بلاغی در ادبیات فارسی و کُردی) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در این مقاله به تحلیل مکانیسم تناسخ ادبی پرداخته می شود. در قالب این مکانیسم، شاعر مفاهیم و اشیاء متفاوت را به همدیگر تبدیل می کند. این مکانیسم با تشبیه و استعاره فرق دارد. اگر در تشبیه ادعای شباهت مطرح و در استعاره ادعای همسانی در تناسخ ادعای تبدیل و حلول مطرح است. همچنین بخشی از آرایه های ادبی (اضافه استعاری و استعاره نوع دوم) که بر پایه مفروضات بلاغت سنتی فهم نمی شوند و با مشکل بنیادی روبه رو است، در چارچوب تناسخ ادبی فهم می شود. در این مقاله ابعاد مختلف تناسخ و تناسخ ادبی بررسی و در بخش آخر تحلیلاتی در جهت تبیین کارکرد تناسخ بلاغی در ادبیات و علم بلاغت ارائه می شود. تحلیل ها و بررسی های این مقاله بر پایه مثال ها و شواهدی از ادبیات کُردی و فارسی انجام شده است. در نهایت می توان نتیجه گرفت که تناسخ بلاغی/ ادبی دارای هویتی مستقل است و مبنای شناختی مخصوصی دارد و بنیان استعاره نوع دوم است و بافت و روایت و فرم در تحلیل آن نقشی اساسی دارند و می توان با مبنا قرار دادن تناسخ به جای تشبیه در تأویل روساخت کلام به گزاره تناسخی رسید نه گزاره تشبیهی. در واقع این مقاله نخستین گام در حوزه ارتباط بلاغت و تناسخ است.Rhetorical Reincarnation: Introducing Literary Reincarnation as a Rhetorical Device in Persian and Kurdish Literature
This article analyzes the mechanism of literary reincarnation wherein a poet transforms different concepts and objects into one another. This mechanism differs from simile and metaphor. While simile asserts resemblance and metaphor claims identity, reincarnation posits transformation and incarnation. Furthermore, certain literary figures (transferred epithet and second-order metaphor) that are not understood based on traditional rhetorical assumptions and face fundamental problems can be understood within the framework of literary reincarnation. This article examines various dimensions of reincarnation and literary reincarnation. The final section presents analyses to clarify the function of rhetorical reincarnation in literature and rhetoric. The analyses and investigations in this article are based on examples and evidence from Kurdish and Persian literature. Ultimately, it can be concluded that rhetorical/literary reincarnation possesses an independent identity and has a specific cognitive basis. It forms the foundation of second-order metaphor, and context, narrative, and form play an essential role in its analysis. By basing interpretation on reincarnation instead of simile, one can arrive at a reincarnation proposition rather than a simulative proposition in the interpretation of the surface structure of speech. In fact, this article is the first step in the field of rhetoric and reincarnation.
تبلیغات
