توهین به قومیت های ایرانی، ادیان الهی و یا مذاهب اسلامی در حقوق ایران؛ با رویکردی به نظام کیفری دیگر کشورهای اسلامی
آرشیو
چکیده
قانون گذار ایران در سال 1399 به الحاق ماده 499 مکرر به قانون تعزیرات 1375 مبادرت کرد و بر اساس آن توهین به قومیت های ایرانی و ادیان و مذاهب رسمی مقرر در قانون اساسی ایران را جرم شناخت. اگرچه مواردی از توهین و تعدی به ادیان یا مناسک مذهبی آن ها در قوانین کیفری کشورهای اسلامی دیگر نیز یافت می شود، دقت در ماده مزبور نشان می دهد که صرف نظر از اینکه تصویب چنین ماده ای به صورت حاضر خصوصاً در بحث توهین به قومیت ها فاقد ضرورت بوده و می تواند منجر به طرح دعاوی نادرست بسیاری شود، متن ماده مزبور نیز مبهم بوده و ظرفیت تفسیرهای متعارض را دارد؛ امری که درنهایت منجر به صدمه به حقوق افراد خواهد شد. مهم ترین ابهام ماده مزبور ناظر به تعریف قومیت های ایرانی و معیار تشخیص آن است که ازجمله پیچیده ترین مفاهیم جامعه شناسی محسوب می شود. مفاهیم خشونت و تنش ذکر شده در ماده فوق نیز فاقد شفافیت لازم بوده و قابل انتقاد است. همچنین، با توجه به اینکه فلسفه جرم شناختن توهین به ادیان و مذاهب، جلوگیری از خشونت و تنش در جامعه است، نباید امر مزبور منحصر در توهین به ادیان و مذاهب رسمی شود و لازم است که قانون گذار ایران توهین به تمامی ادیان و مذاهب را به قصد ایجاد خشونت و تنش جرم انگاری کند.Insult to Iranian Ethnicities, Divine Religions or Islamic Sects in Iranian Law; with an approach to the Penal System of the other Islamic Countries
In 2010, the Iranian legislature added article 499 repeated to the 1996 Taezirat Act, and based on that, they criminalized insult to Iranian ethnicities and official religions and sects stipulated in the Iranian Constitution. Although cases of insulting and attacking religions or their religious rituals are also found in the penal laws of other Islamic countries, a careful examination of the said article shows that, apart from the fact that passing of such an article in its current form, especially in the context of insulting ethnicities, is unnecessary and could lead to many false claims, the text of the said article is also ambiguous and has the potential for conflicting interpretations, which will ultimately lead to harm to the rights of individuals. The most important ambiguity of the aforementioned article concerns the definition of Iranian ethnicities and the criteria for their identification, which is considered one of the most complex concepts in sociology. The concepts of violence and tension mentioned in the above article also lack the necessary clarity and are subject to criticism. Also, given that the philosophy of criminalizing insult to religions and sects is to prevent violence and tension in society, this matter should not be limited to insult to official religions and sects, and it is necessary for the Iranian legislator to criminalize insult to all religions and sects with the intent to create violence and tension.
تبلیغات
