رابطۀ بین تجارب آسیب دوران کودکی و تنظیم فاصلۀ بینافردی با درنظرگرفتن نقش واسطه ای سبک های دلبستگی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
فاصله بینافردی یکی از متغیرهای مهم در روابط اجتماعی است که مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر پیش بینی تنظیم فاصله بینافردی بر اساس تجارب آسیب دوران کودکی و با در نظر گرفتن نقش میانجی سبک های دلبستگی بوده است. در این پژوهش از روش همبستگی استفاده شد و از طریق روش مدل یابی معادلات ساختاری، آزمون سوبل و آزمون تی مستقل روابط پیشنهادی بین متغیرها مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی تهران بوده است که از میان آن ها تعداد 267 نمونه با استفاده از روش دردسترس انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسش نامهآسیب کودکی برنشتاین و همکاران (2003)، پرسش نامه سبک دلبستگی بزرگ سال هازان و شیور (1987) و آزمون محقق ساخته فاصله بینافردی مطلوب، اقتباس شده از عبدولی و ذبیح زاده(1400) بوده است. یافته های پژوهش ضمن تأیید مدل پیشنهادی که عبارت بوده است از پیش بینی فاصله بینافردی بر اساس آسیب های دوران کودکی با در نظر گرفتن نقش میانجی سبک های دلبستگی، حاکی از اثر مستقیم آسیب دوران کودکی بر افزایش فاصله بینافردی و سبک های دلبستگی ایمن و ناایمن اجتنابی، و اثر مستقیم سبک دلبستگی ایمن بر کاهش فاصله بینافردی، و اثر مستقیم سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی بر افزایش فاصله بینافردی بوده است. به نظر می رسد میزان آسیب دوران کودکی می تواند عاملی در تعیین سبک دلبستگی تلقی شود و سبک دلبستگی از طریق الگوی کارکرد درونی تعیین کننده میزان فاصله بینافردی در روابط اجتماعی بزرگ سالی با افراد مختلف باشد.The relationship between childhood trauma experiences and interpersonal distance regulation considering the mediating role of attachment styles
Interpersonal distance is one of the important variables in social interactions that has attracted the attention of researchers. The current study was aimed to predict interpersonal distance regulation based on childhood trauma experiences considering the mediating role of attachment styles. In this research, correlational design based on structural equation modeling, Sobel test and independent t test was adopted to investigate the suggested relationships between the variables. The statistical population included students of Allameh Tabataba'i University of Tehran, 267 university students were selected through convenience sampling. All participants completed childhood trauma questionnaire (Bernstein et al, 2003), adult attachment style questionnaire (Hazan and Shaver,1987) and comfortable interpersonal distance (CID) task adapted from Abdevali & Zabihzadeh`s study (2021).while the results confirmed the suggested model, which consisted of predicting interpersonal distance based on childhood trauma experiences considering the mediating role of attachment styles, indicated the direct effect of childhood trauma on larger interpersonal distance regulation, secure and insecure avoidant attachment styles and also the direct effect of secure attachment styles on smaller interpersonal distance regulation, and the direct effect of insecure avoidant attachment styles on larger interpersonal distance regulation. It seems that childhood trauma can determine the attachment styles, and the attachment styles through the internal working model can affect the interpersonal distance regulation in adult social relationships with different people.
تبلیغات
