بررسی انتقادی کارکرد اصل «عدالت صحابه» نزد عسقلانی، با هدف توثیق راویان در لسان المیزان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ادّعای عدالت تمامی صحابه از جمله اساسی ترین مبانی رجالیِ اغلب اهل سنت محسوب می شود، به نحوی که این مبنا مرزهای حدیثی-رجالیِ آنان را از دیگر مذاهب متمایز کرده است.هرچند تصریح رجالیون اهل سنت به عدالت صحابه در تألیفات آنان آشکار است؛ با بررسی عمیق تر اظهارات یک رجالی می توان میزان اهتمام او به این مبنا را تحصیل کرد.ابن حجر عسقلانی رجالی اهل سنت زیسته در قرن 8 و 9 قمری، از جمله معتقدین به عدالت تمامی صحابه است.او صاحب تصانیف متعدد رجالی از جمله کتاب «لسان المیزان» است که آن را ناظر بر کتاب «میزان الاعتدال فی نقد الرجال» ذهبی نگاشته است.ذکر نام برخی از صحابه در میزان الاعتدال و ضعیف و مجهول معرفی شدن آنان توسط ذهبی،عسقلانی را بر آن داشته تا ضمن انتقاد به ذهبی، با شیوه های گوناگونی به دفاع از صحابه بپردازد.چیستیِ این شیوه ها، پرسش اصلی پژوهش فراروی است. از این رو با روش توصیفی تحلیلی و رویکردی نقادانه به کنکاش در لسان المیزان پرداختیم.نتیجه تحقیق نشان می دهد، عسقلانی با راهکارهایی همچون مراجعه به مصادر اصلی مورد استفاده ذهبی، حکم به تصحیف نام صحابی، استناد به تعدد راویانِ صحابه، تأویل کلام رجالیون، نیز نقل روایت در مَدح صحابی، به دفاع از صحابه پرداخته است، هرچند پاره ای از مستندات او از استحکام کافی برخوردار نبوده و با نقدهایی مواجه استCritical Examination of the Function of the Principle of "Justice of the Companions" in the Works of Al-Asqalani, Aimed at Authenticating Narrators in Lisan al-Mizan
The claim of the justice of all companions is considered one of the fundamental principles of the majorityof Sunni scholars,to the extent that this principle distinguishes their hadith and biographical methodologies from other sects.Although the assertion of the justice of the companions is clearly stated in the writingsof Sunni scholars,a deeper examinationof a scholar's statements can reveal their commitment to this principle.Ibn Hajar Al-Asqalani, a Sunni scholar who lived in the 8th and 9th centuries AH,is among those who believe in the justiceof all companions.He authored numerous works on biographical evaluation,including the book Lisan al-Mizan,which he wrote in response to Al-Dhahabi's"Mizan al-I'tidal fi Naqd al-Rijal.The mentionof certain companions in"Mizan al-I'tidal"and their classification as weak or unknown by Al-Dhahabi prompted Al-Asqalani to criticize him and defend the companions using various methods.The nature of these methods is the main question of this research.Therefore, using a descriptive-analytical method and a critical approach, we explored"Lisan al-Mizan"The results indicate that Al-Asqalani defended the companions through methods such as:referring to the primary sources used by Al-Dhahabi, narrating accounts praising the companions, asserting the miswriting of a companion's name,reinforcing the narratorsof the companions, and interpreting the words of biographers.However,some of his evidence lacks sufficient strengthand faces critiques
تبلیغات
