آسیب شناسی بهره گیری مجتهدان از قرآن کریم در اجتهاد (مقاله ترویجی حوزه)
درجه علمی: علمی-ترویجی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
قرآن همواره در علم فقه مرجعیت اصلی داشته و یکی از مهم ترین منابع آن به شمار می رود؛ اما گاهی اوقات به کارگیری آن با نقص ها و آسیب هایی همراه بوده است. در این اثر، تلاش شده تا برخی از مهم ترین آسیب ها در مرجعیت قرآن در اجتهاد به صورت فشرده بررسی شوند که عبارت اند از عدم استفاده از قرآن در احراز صدور روایت، عدم احاطه کامل به آیات قرآن، عدم استفاده از قرآن در احراز جهت صدور روایت، عدم استقصای کامل علت های احکام، عدم نسبت سنجی میان عناوین مذکور در روایات و عناوین ذکر شده در آیات، عدم استفاده کامل از صفات شارع، عدم بهره برداری کامل از مبانی انسان شناختی، عدم توجه به امور اعتقادی و اخلاقی، عدم تفکیک قضیه خارجیه و قضیه حقیقیه، عدم توجه به ارائه احکام در قالب مفاهیم کلی، عدم فهم روایات در پرتو آیات، عدول از ظاهر قرآن با ادله ای غیر مبین و... .An Analysis of the Detrimental Aspects of the Jurists’ Use of the Qurʼān in Ijtihād
The Holy Qurʼān has always served as the primary authority in Islamic jurisprudence and is regarded as one of its most essential sources. However, its application in ijtihād has occasionally been marked by shortcomings and detrimental practices. This study concisely examines some of the most significant deficiencies in the utilization of the Holy Qurʼān in ijtihād . These include: the failure to employ the Qurʼān in determining the authenticity of narrations ( riwāyāt ); incomplete coverage of Qurʼānic verses; neglect of the Qurʼān in assessing the contextual direction of narrations; insufficient investigation into the underlying reasons ( ʿilal ) for rulings ( aḥkām ); lack of comparative evaluation between the terminologies used in narrations and those in Qurʼānic verses; underutilization of the attributes of the Lawgiver ( Shāri’ ); inadequate application of anthropological foundations; inattention to matters of belief and morality; failure to distinguish between literal ( ẓāhir ) and substantive ( ḥaqīqī ) propositions; neglect in presenting rulings as general principles; and interpreting narrations without due consideration of Qurʼānic verses. Additionally, the study addresses the problematic tendency to disregard the apparent meaning ( ẓāhir ) of the Qurʼān without substantiated evidence. Keywords : Detrimental Effects, Qurʼān, Usage, Steps of Ijtihād
تبلیغات
