نقش فضای مجازی در شکل دهی و راهبری کنش سیاسی- اجتماعی؛ مورد مطالعه: تونس و مصر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در یک دهه اخیر، رسانه های اجتماعی به بستری مهم برای بروز و گسترش اعتراضات مردمی در کشورهای مختلف، به ویژه در خاورمیانه، تبدیل شده اند. یکی از برجسته ترین نمودهای این پدیده، نقش رسانه های اجتماعی در جنبش های سیاسی بهار عربی در سال 2011، به ویژه در تونس و مصر، است. پرسش اصلی این پژوهش آن است که پلتفرم های مختلف شبکه های اجتماعی چگونه بر کنش های سیاسی در این دو کشور تأثیر گذاشته اند؟ هدف پژوهش، تحلیل و تبیین سازوکارهای اثرگذاری این پلتفرم ها بر شکل گیری و گسترش اعتراضات و نحوه مشارکت شهروندان در فضای عمومی مجازی در شرایط سرکوب شدید سیاسی است. فرضیه اصلی پژوهش این است که رسانه های اجتماعی با در دست گیری افکار عمومی و ایفای نقش در هدایت و هماهنگی پیام ها، توانسته اند در روند کنش های سیاسی در تونس و مصر نقشی فعال ایفا کنند. پژوهش حاضر به روش کیفی و با استفاده از داده های اسنادی و کتابخانه ای انجام شده و از ابزارهایی مانند فیش برداری، جداول، نمودارها و نقشه ها برای گردآوری و تحلیل اطلاعات بهره گرفته شده است. یافته ها نشان می دهد که رسانه های اجتماعی به ویژه در مراحل اولیه اعتراضات، نقش تسهیل گر در سازماندهی و انتشار سریع اطلاعات داشته اند. با این حال، این رسانه ها به عنوان علت بروز انقلاب ها عمل نکرده اند، بلکه ابزارهایی قدرتمند برای تسریع، هماهنگی و اطلاع رسانی در اختیار فعالان سیاسی و شهروندان قرار داده اند. مطالعه موردی تونس و مصر نشان می دهد که رسانه های اجتماعی می توانند به شهروندان عادی امکان نقش آفرینی مستقیم در فضای سیاسی و اطلاع رسانی بدهند.The role of cyberspace in shaping and guiding socio-political action; Case study: Tunisia and Egypt
Over the past decade, social media platforms have emerged as crucial arenas for the expression and expansion of public dissent, particularly in the Middle East. One of the most prominent examples of this trend is the role of social media in the 2011 Arab Spring movements, especially in Tunisia and Egypt. This study seeks to answer the question: How did various social media platforms influence political actions in these two countries? The primary objective is to analyze and explain the mechanisms through which these platforms contributed to the formation and spread of protests, and how they enabled citizen participation in the digital public sphere amid intense political repression. The central hypothesis of the research is that social media played an active role in political mobilization in Tunisia and Egypt by capturing public opinion and facilitating the coordination and dissemination of messages. This qualitative study relies on documentary and library-based data and utilizes tools such as note-taking, tables, charts, and maps to collect and analyze information. The findings indicate that social media, especially in the early stages of the uprisings, acted as facilitators in organizing and rapidly spreading information. However, they were not the root cause of the revolutions. Rather, they served as powerful tools that enabled political activists and ordinary citizens to accelerate mobilization, coordinate actions, and share information. The case studies of Tunisia and Egypt demonstrate that social media can empower ordinary citizens to play a direct role in political discourse and information dissemination.
تبلیغات
