واکاوی جایگاه میراث فرهنگی و تاریخی در توسعه دیپلماسی فرهنگی نوین ایران: با تاکید بر نقش موزه ها (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در دهه های اخیر، تبلیغات منفی «اسلام هراسی» و «ایران هراسی» به طور فزاینده ای در سطح جهانی گسترش یافته است و این روند باعث شکل گیری تصورات نادرست درباره ایران و جهان اسلام شده است. برای مقابله با این تصویرسازی های و معرفی ایران به عنوان یکی از قطب های کلیدی در حوزه فرهنگ و تمدن، سیاست گذاری های فرهنگی راهبردی ضروری است. این پژوهش به بررسی نقش میراث فرهنگی و تاریخی ایران و جایگاه موزه ها در توسعه دیپلماسی فرهنگی معاصر می پردازد. برای این منظور، ابتدا با رویکرد توصیفی-تحلیلی، به تعریف دیپلماسی فرهنگی و کارکردهای آن پرداخته و سپس، اهمیت میراث فرهنگی ایران در این زمینه ارزیابی می شود. در نهایت، نقش موزه ها در بازنمایی میراث فرهنگی و تقویت دیپلماسی فرهنگی تحلیل شده است. یافته ها نشان می دهد که بین عملکرد موزه ها در دو رویکرد دیپلماسی فرهنگی سنتی و نوین تمایز وجود دارد. در رویکرد سنتی، سیاست موزه ها بر تفاوت ها، انگیزه های استعماری، روابط نامتقارن قدرت و نمایش برتری خود نسبت به دیگری استوار بود؛ اما در رویکرد نوین، موزه ها به مثابه میانجی به نقاط تلاقی و تعامل بین فرهنگ ها تمایل نشان می دهند و بر مشابهت ها و پیوستگی های فرهنگی تمرکز دارند. نتایج این تحقیق می تواند به بهبود سیاست های فرهنگی و دیپلماتیک از طریق استفاده مؤثر از ظرفیت های میراث فرهنگی ایران و موزه ها کمک کند.An Exploration of the Role of Cultural and Historical Heritage in the Development of Modern Cultural Diplomacy in Iran: with Emphasis on the Role of Museums
In recent decades, negative propaganda associated with “Islamophobia” and “Iranophobia” has been systematically disseminated to manipulate global public perception of Iran and Islam. Addressing these misrepresentations necessitates strategic cultural policymaking aimed at reaffirming Iran’s status as a significant center of culture and civilization. This study examines Iran’s cultural and historical heritage, with a particular focus on the role of museums in contemporary cultural diplomacy. Employing a descriptive-analytical methodology, the research first conceptualizes cultural diplomacy and its functions before assessing the contribution of Iran’s cultural and historical heritage to its diplomatic strategies. Lastly, it explores the instrumental role of museums in preserving and projecting this heritage as a means of enhancing Iran’s cultural diplomacy on the global stage. This study seeks to address two central research questions: To what extent does Iran’s cultural and historical heritage contribute to the development of cultural diplomacy? And how can museums serve as instruments for advancing the objectives of cultural diplomacy? The findings indicate a notable distinction between the role of museums in traditional and contemporary frameworks of cultural diplomacy. In the traditional paradigm, museum policies were largely shaped by colonial imperatives, asymmetrical power structures, and the assertion of cultural superiority. Conversely, in the contemporary era, museums function as facilitators of intercultural dialogue, emphasizing cultural convergence, interaction, and shared heritage. This study offers an in-depth analysis of Iran’s cultural and historical legacy and the potential of its museums in diplomatic engagements, ultimately providing practical recommendations for the enhancement of cultural and diplomatic policies.
تبلیغات
