برند سازی ملی

ورزش مدرن، نقش و جایگاه مهمی در جهان معاصر دارد. با وجود گزاره مفروض «جدایی ورزش از سیاست»، باید اذعان کرد که رابطه دوسو یه استواری میان ورزش و سیاست در حوزه داخلی و عرصه خارجی برقرار است. با توجه به اثر گذار ورزش در اذهان عمومی امروزه ورزش صرفا یک رقابت جهت سرگرمی در میادین بین المللی نیست بلکه عاملی جهت انتقال احساسات تجربیات فرهنگ ها و ابزاری موثر در جهت پی گیری سیاست خارجی و منافع ملی است. هدف از نگارش این پژوهش بررسی جایگاه ورزش و دیپلماسی ورزشی در تسریع بخشیدن به اهداف عربستان سعودی در عرصه جهانی می باشد. نتایج پژوهش ها حاکی از آن است که که شیوخ عرب با آگاهی از پتانسل ها و قابلیت های ورزشی و به کارگیری قدرت نرم به دنبال نوعی برند سازی و نمایش عربستان به عنوان سرزمینی مدرن و صلح طلب هستند. از این رو با کسب میزبانی مسابقات ورزشی و به کارگیری ستاره های دنیای ورزش قدرت ذهنی و عینی خود را تقویت نموده و با استفاده از فرصت های اقتصادی و تجاری بر اعتبار و پرستیژ بین المللی خود بیفزایند. علاوه بر این کاهش وابستگی به منابع نفتی، متنوع سازی منابع درآمدی و افزایش جریان ورود سرمایه و هم چنین ایفاگری نقش جدید در حوزه ژئوپلتیک، از دیگر دلایل سرمایه گذاری عربستان در حوزه ورزش می باشد.

در دهه های اخیر، تبلیغات منفی «اسلام هراسی» و «ایران هراسی» به طور فزاینده ای در سطح جهانی گسترش یافته است و این روند باعث شکل گیری تصورات نادرست درباره ایران و جهان اسلام شده است. برای مقابله با این تصویرسازی های و معرفی ایران به عنوان یکی از قطب های کلیدی در حوزه فرهنگ و تمدن، سیاست گذاری های فرهنگی راهبردی ضروری است. این پژوهش به بررسی نقش میراث فرهنگی و تاریخی ایران و جایگاه موزه ها در توسعه دیپلماسی فرهنگی معاصر می پردازد. برای این منظور، ابتدا با رویکرد توصیفی-تحلیلی، به تعریف دیپلماسی فرهنگی و کارکردهای آن پرداخته و سپس، اهمیت میراث فرهنگی ایران در این زمینه ارزیابی می شود. در نهایت، نقش موزه ها در بازنمایی میراث فرهنگی و تقویت دیپلماسی فرهنگی تحلیل شده است. یافته ها نشان می دهد که بین عملکرد موزه ها در دو رویکرد دیپلماسی فرهنگی سنتی و نوین تمایز وجود دارد. در رویکرد سنتی، سیاست موزه ها بر تفاوت ها، انگیزه های استعماری، روابط نامتقارن قدرت و نمایش برتری خود نسبت به دیگری استوار بود؛ اما در رویکرد نوین، موزه ها به مثابه میانجی به نقاط تلاقی و تعامل بین فرهنگ ها تمایل نشان می دهند و بر مشابهت ها و پیوستگی های فرهنگی تمرکز دارند. نتایج این تحقیق می تواند به بهبود سیاست های فرهنگی و دیپلماتیک از طریق استفاده مؤثر از ظرفیت های میراث فرهنگی ایران و موزه ها کمک کند.