نقش مدیریت محلی در تأمین مسکن گروه های کم درآمد؛ نمونه پژوهی: مدیریت شهری تهران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
یکی از مهم ترین دلایل مداخله دولت و نهادهای مدیریت محلی در بازار مسکن، برطرف کردن نیاز مسکن گروه های کم درآمد است که به دلیل محدودیت های مالی، توانایی رقابت در بازار آزاد را نداشته و از دسترسی به مسکن مناسب محروم هستند. پژوهش حاضر باهدف بررسی چالش های تأمین مسکن گروه های کم درآمد در ایران، با تأکید بر نقش نهادهای مدیریت شهری، انجام شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد، تمرکزگرایی در ساختار حاکمیتی و فقدان مدیریت شهری یکپارچه، اصلی ترین موانع تأمین مسکن مناسب برای این گروه ها است. این پژوهش با بهره گیری از روش کیفی و با هدف توصیف ابعاد این چالش در وضعیت موجود و کاربردی کردن یافته های پژوهش انجام شده است. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با متخصصین حوزه مسکن و مدیریت شهری، با استفاده از تکنیک های نمونه گیری هدفمند و با بهره گیری از نمونه گیری گلوله برفی جمع آوری شده است. تحلیل داده های کیفی با استفاده از نرم افزار MaxQDA به دست آمده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که به طور کلی سیاست های مسکن در ایران علی رغم تأکید بر تأمین مسکن برای گروه های کم درآمد عمدتاً بر تولید مسکن و بدون توجه به توان گروه های هدف، متمرکز بوده و به نیازهای ویژه این گروه ها در بهره برداری از این سیاست ها توجه نشده است. شهرداری ها نیز به عنوان اصلی ترین نهاد مدیریت شهری در سطح محلی، نقش مؤثری در اجرای سیاست های مسکن ایفا نکرده و بیشتر بر جنبه های کالبدی توسعه شهری تمرکز داشته اند، بدون آنکه راهکارهای مؤثری برای دسترسی گروه های کم درآمد به مسکن مناسب ارائه دهند. از همین روی واگذاری اختیارات بیشتر به شهرداری ها، ایجاد یک بستر قانونی شفاف و یکپارچه برای سیاست گذاری مسکن، و استفاده از ابزارهای مالیاتی همچنین بهره گیری از ظرفیت های درون شهری از جمله پیشنهادهای این پژوهش است.The Role of Local Management in Providing Low-Income Housing (Case Study: Tehran City Management)
The global challenge of providing adequate housing, particularly for low-income groups, is a critical concern for policymakers and urban managers. Housing, as a foundation of the economy, plays a crucial role in societal development. Consequently, ensuring suitable housing not only enhances people's quality of life but also can also stimulate economic growth and sustainable development.One of the primary reasons for national and local government intervention in the housing market is to facilitate access to housing for low-income groups. Due to financial constraints, even under normal market conditions, low-income groups struggle to access adequate housing.Despite Iran's laws and various programs emphasizing the provision of housing for low-income groups, government policies have focused on housing production. However, many low-income individuals lack the financial capacity to purchase or build housing, even with subsidies, and even struggle to afford rent.This research aims to examine housing policies for low-income groups, with a focus on the role of local government, using Tehran City Management as a case study. The study employs a qualitative approach, characterized as descriptive in nature and applied in purpose.Semi-structured interviews were used to collect the necessary data. Participants included members of the former and current Tehran City Council and Municipality, officials from the Ministry of Roads and Urban Development, and urban researchers and experts. Data collection employed purposive sampling and snowball sampling, with the final number reaching 21 interviews upon data saturation.The collected interview data was analyzed using a three-stage coding framework (open, axial, and selective) and interpreted through content analysis in MAXQDA software.The findings reveal that the centralized governance structure and the lack of integrated urban management in Iran have rendered social and economic development programs in the housing sector, particularly for low-income groups, ineffective.Consequently, one of the most significant reasons for the existing housing problems in Iran is the absence of clear and explicit laws and regulations. To improve this situation, a suitable legal framework is needed that clearly delineates the roles and responsibilities of each executive agency in the housing sector. With such a framework, housing policies can be implemented more effectively.Another issue is the lack of coordination between the national government and municipalities, which has led to the uncontrolled growth of the housing market and increased opportunities for rent-seeking. Under these circumstances, municipalities, instead of focusing on providing housing for low-income groups, prioritize revenue generation through density bonuses.. Additionally, the utilization of Tehran's inner-city capacities—particularly through the regeneration of deteriorated urban areas—represents a viable strategy for alleviating housing shortages. Empowering local governments with greater authority can enhance the effective use of these capacities and contribute to improving the housing situation, especially in Tehran.Therefore, to improve the housing situation in Iran, particularly for low-income groups, it is essential to enhance the role of local governments by delegating responsibilities to municipalities and creating a legal framework for this delegation. This would enable the utilization of existing capacities in cities for housing provision, although it would require a specific legal structure, particularly within the framework of integrated management.
تبلیغات
