بررسی وجوه شکل گیری مرقع هفت اورنگ ابراهیم میرزا صفوی با رویکرد تحلیل گفتمان نورمن فرکلاف (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بیان مسئله: نگارگری از منابع غنی هنر ایران و تمدن اسلامی است و دوره صفویه جزء درخشان ترین دوره در هنر اسلامی به شمار می رود. مطالعه آثار این دوره به دلیل بازشناسی پیشینه فرهنگ و هویت ایرانی و تأثیراتشان بر هنر اسلامی ایران، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مرقع هفت اورنگ ابراهیم میرزا، معروف به جامی فریر، آخرین نسخه مصور ممتاز با معیارهای سلطنتی بوده که به سفارش و حمایت سلطان ابراهیم میرزا در دوره صفویه تولید شده است. این مرقع در دوره شاه تهماسب، همزمان با تغییرات سیاسی و اجتماعی و محدودیت های حمایتی از هنر و هنرمندان، خلق شده است. به نظر می رسد این اثر در فضایی نسبتاً آزاد و مستقل از تحولات و ایدئولوژی حاکم بر زمان خود شکل گرفته است.هدف پژوهش: این پژوهش با رویکردی تاریخی و گفتمانی، در چارچوب نظری نورمن فرکلاف، به بررسی بافت زمینه ای و عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر شکل گیری مرقع هفت اورنگ ابراهیم میرزا می پردازد. روش تحلیل گفتمان در سه سطح توصیف، تفسیر و تبیین برای واکاوی این اثر به کار گرفته شده است. از نظر هدف، این پژوهش در دسته تحقیقات توسعه ای قرار می گیرد.روش پژوهش: این پژوهش از نظر ماهیت، توصیفی-تاریخی-تحلیلی است. و بر پایه بررسی های تاریخی و اطلاعات به دست آمده از بسترهای اجتماعی و سیاسی زمان شکل گیری مرقع ابراهیم میرزا انجام شده است. روش تجزیه و تحلیل داده ها کیفی است. نتیجه گیری: با بررسی تاریخی بافت زمینه ای عوامل اجتماعی تأثیرگذار بر شکل گیری این مرقع در چهارچوب نظری نورمن فرکلاف نشان می دهد که ابراهیم میرزا، به دلیل موقعیت سیاسی، روابط سلطنتی و جهان بینی متفاوت خود، نقشی محوری در خلق این اثر داشته است. همچنین، تغییرات سیاسی و مذهبی ایجاد شده در قدرت حاکم صفویه برموضوع، تصاویر و مضامین مرقع تأثیرگذاشته و سبب ایجاد اثری هنری با ویژگی های متفاوت نسبت به سایر آثار هم دوره اش شده است.Discourse Study of the Formation of Haft Awrang (Seven thrones) Ebrahim Mirza Safavi by Norman Fairclough’s Discourse Analysis Approach
Problem statement: Persian painting (Miniature) is one of the rich sources of Iranian art and Islamic civilization, with the Safavid period being the most brilliant era in Islamic art. Studying the works of this period is important for recognizing cultural and identity background of Iran and its influences on Islamic art. The “Haft Awrang “ by Ibrahim Mirza, known as Jami Freer, is the last outstanding illustrated manuscript (muraqqa) with royal standards, created under the patronage of Sultan Ibrahim Mirza during the Safavid priod. This manuscript was created amidst political and social changes during the reign of Shah Tahmasp and limitations imposed on the support of art and artists. It seems to have been created in a free region, away from the prevailing transformations and ideologies of its time.Research objective: This research, through a historical and discursive perspective and by study the contextual and social-cultural factors, aims to investigate the factors influencing the formation of Ibrahim Mirza’s “ Haft Awrang “ manuscript based on the discourse analysis approach within the theoretical framework of Norman Fairclough in three levels: description, interpretation, and explanation and is developmental in objective.Research method: This research is descriptive-historical-analytical in terms of purposes, relying on historical review and information obtained from the social and political contexts of the time when Ibrahim Mirza’s manuscript was formed. The research method of analysis is qualitative.Conclusion: By historically examining the contextual and social factors in the formation of the manuscript and analyzing them within Norman Fairclough’s framework, it was found that Ibrahim Mirza, due to his political position, royal relations, and different worldview, played a central role in the creation of this work. Additionally, the political and religious changes in the Safavid ruling power influenced the themes, images, and content of the manuscript, resulting in an artistic work with distinct characteristics compared to its time.
تبلیغات
