تحلیل عوامل همگرایی و واگرایی سیاست خارجی ایران و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس (مورد: امارات متحده عربی) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
امارات متحده عربی یکی از کشورهای شورای همکاری خلیج فارس است که در سیاست های منطقه ای و بین المللی با جمهوری اسلامی ایران تضاد منافع دارد. در نتیجه با ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی در انجام اقدامات مختلف علیه منافع ملی جمهوری اسلامی ایران متحد شده است. از سوی دیگر، ایران در راستای روابط حسن همجواری و همچنین به دلیل مزیت های تجاری و اقتصادی متعددی که دبی برای ایران دارد و در راستای حفظ منافع تجار ایرانی و سایر اتباع، سعی کرده از هرگونه اقدام متقابل علیه امارات پرهیز کند. از این رو هدف اصلی این مقاله تحلیل عوامل همگرایی و واگرایی سیاست خارجی ایران در قبال امارات متحده عربی است. این پژوهش در صدد پاسخگویی به این پرسش است که عوامل موثر بر همگرایی و واگرایی سیاست خارجی ایران در قبال امارات متحده عربی کدامند؟ روش پژوهش حاضر که ماهیتی توصیفی- تحلیلی دارد، با مبنا قرار دادن تکنیک دیمتل بر این فرض استوار است که سیاست خارجی ایران در قبال امارات متحده عربی شامل عوامل واگرا و همگرا می باشد. یافته های تحقیق نشان داد متغیرهایی مانند دیدگاه های متفاوت در سیاست بین الملل، نیروهای مسلح امارات، پیمان های نظامی، اختلاف بر سر موضوع یمن، اتخاذ راهبرد تهاجمی انصارالله، شیعیان امارات، اختلافات عربستان و امارات و همگرایی با عربستان سعودی و ... در منطقه نشان دهنده تعامل بالا و ارتباط سیستمی قوی با سایر متغیرها هستند. و عواملی مانند ترس از افزایش نفوذ جمهوری اسلامی ایران، کمبود نیروی انسانی کارامد، عدم واکنش نظامی آمریکا، نوع حکومت، اختلافات داخلی بین امیرنشین ها و ... به عنوان معلول نمایش داده شده است.نتایج تحقیق نشان می دهد در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران توجه به عوامل اقتصادی در ارتباط با امارات متحده عربی می تواند همگرایی با این کشور را افزایش دهد.Analysis of Factors of Convergence and Divergence of Iran's Foreign Policy and Persian Gulf Cooperation Countries (Case Study: United Arab Emirates)
Introduction
The United Arab Emirates is a member of the Gulf Cooperation Council, which, while having economic relations with Iran, has a conflict of interest with the Islamic Republic of Iran in regional and international policies. As a result, it has allied with the United States and Saudi Arabia in carrying out various actions against the national interests of the Islamic Republic of Iran. This article analyzes the factors of convergence and divergence of Iran's foreign policy towards the United Arab Emirates. This research seeks an answer to the following question: “what are the factors of convergence and divergence of Iran's foreign policy towards the United Arab Emirates?”
Methodology
The research is descriptive-analytic and the data collection method is based on library and field finding method. Given that foreign policy is a systemic and integrated concept, the DEMATEL technique is used to determine the cause-and-effect relationships between variables. For this purpose, a paired comparison questionnaire was provided to 50 researchers in the fields of political geography, political science, and geopolitics.
Findings
The convergent and divergent factors of Iran's foreign policy towards the United Arab Emirates were examined based on 20 criteria and indicators. In general, variables such as different perspectives on international politics, the UAE's armed forces, military treaties, disagreements on the Yemen issue, the adoption of an aggressive strategy by Ansarullah, UAE Shiites, Saudi-UAE disputes, and convergence with Saudi Arabia in the region indicate high interaction and strong systemic connection with other variables. The variables such as Iran and the UAE's territorial disputes over three Iranian islands, military costs, natural problems, Washington's failure to form an international maritime coalition, different perspectives on international politics, the UAE's armed forces, and military treaties are considered as the cause of this systemic model. And factors such as fear from increasing the influence of the Islamic Republic of Iran, lack of efficient manpower, lack of the U.S military response, type of government, and internal disputes between the emirates are among the effects.
Conclusion
Iran's foreign policy towards the Persian Gulf countries, including the UAE, is important. The UAE has a suitable regional weight. It is one of five or six active players in West Asia and East Africa, and has used its economic weight as a major oil producer to create and maintain this status. It is a leading regional player (along with Qatar) in transforming its energy resources into a powerful and diversified global economy based on services, finance, trade, and logistics. Iran could benefit from deeper trade and economic ties with the UAE, particularly Dubai and Abu Dhabi, to strengthen its economy. These ties could include access to UAE markets and increased re-exports of goods, particularly oil, which would generally benefit both countries.
Foreign Policy,Islamic Republic of Iran,United Arab Emirates,
تبلیغات
