واکاوی عناصر و کاربردهای آیرونی در سه نگاره ی منتخب مکتب شیراز در دوره ی آل اینجو (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
آیرونی به معنی طنز، استهزا و نشان دادن جنبه های متعارض یک متن یا اثر است که اغلب موجب خنده می شود. آیرونی همچنین به عنوان صنعتی تصویری در روایت یا فرم یک اثر تصویری به کار گرفته می شود. در این مقاله، آیرونی در سه نگاره ی مکتب نگارگری شیراز و به طور خاص دوره ی آل اینجو بررسی می شود زیرا گمان می رود شرایط اجتماعیِ سلطه ی مغول ها موجب شده باشد هنرمندان ایرانی در تصویرگری و کتاب آرایی، مفاهیمی را به طور کنایی و آیرونیک بیان کرده باشند. پس هدف تحقیق یکی معرفی اجزای و کاربردهای آیرونی، و دیگری تحلیل کیفیِ آیرونی در محتوا و فرم سه نگاره از شاهنامه های مصور دوره آل اینجو شامل «به بند کشیده شدن ضحاک توسط فریدون»، «مرگ چهار همدل کیخسرو» و «اتهام سودابه به سیاوش» می باشد. مطالب تحقیق برآمده از داده های کتابخانه ای و مبتنی بر روش توصیفی- تحلیلی است. یافته های پژوهش نشان می دهد نگاره هایی بیش تر قابلیت تحلیل آیرونیک دارند که در آن سوژه ی اصلی در مواجهه با شرایط عمیق و مطلقی چون مرگ یا موقعیت بغرنجی که منجر به مرگ شود، قرار گرفته باشند. در تمامی نگاره های بررسی شده، عنصر ذوقی وجود داشت و آیرونی ساختاری و آیرونی موقعیت در آن ها به کار گرفته شده بود.An Analysis of the Elements and Uses of Irony in Three Selected Paintings of the Shiraz School in the Al-Injou Period
Irony means humor, mockery, and showing the contradictory aspects of a text or work, which often causes laughter. Irony is also used as a visual technique in the narrative or form of a visual work. In this article, irony is examined in three paintings of the Shiraz school of painting, and in particular, the Al-Inju period, because it is believed that the social conditions of the Mongol rule caused Iranian artists to express concepts in illustrations and book layouts in an ironic and ironic manner. Therefore, the purpose of the research is to introduce the components and applications of irony, and the other is to qualitatively analyze irony in the content and form of three paintings from the illustrated Shahnamehs of the Al-Inju period, including "Zahhak being tied up by Fereydun", "The Death of Keykhosro's Four Sympathizers", and "Sudabeh's Accusation of Siavash". The research material is derived from library data and is based on a descriptive-analytical method. The findings of the study show that images are more likely to be analyzed ironically when the main subject is faced with profound and absolute conditions such as death or a difficult situation that leads to death. In all the images studied, there was an element of taste and structural irony and situational irony were used in them.
تبلیغات
