تحلیل ماهیت نشانه شناختی فرم در بناهای عمومی دوره پهلوی دوم در ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در ایران، پژوهش های متعددی در زمینه معناشناسی و نشانه شناختی معماری دوره های مختلف، با دیدگاه های متفاوت انجام شده که در این میان، معماری دوره پهلوی دوم به دلیل تحولات فکری و ساختاری بنیادین، واجد ارزش برای تحقیقات بیشتر و عمیق تر است. در این پژوهش، با تکیه بر نظریات نشانه شناسی، ضمن شناخت بیشتر تحولات فرم معماری در برخی آثار شاخص دوره پهلوی دوم، تلاش خواهد شد معانی و نشانه های قابل تاویل در فرم معماری این دوره شناسایی و تحلیل شود. این پژوهش از نظر محتوا، کمی-کیفی است که با دیدگاه توصیفی-تحلیلی و با در پیش گرفتن نگرشی تحلیلی، با رویکردی نشانه شناسانه و کاربرد آرا و نظرات علمی متخصصان و صاحبنظران این حوزه انجام شده است. قلمرو زمانی پژوهش، بناهای عمومی دوره پهلوی دوم ایران است که در سه دوره مجزا پس از سال 1320 مشتمل بر دوره پهلوی دوم انتخاب شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بازشناسی عوامل موثر بر تغییرات و تحولات رخ داده در ساختار نشانه شناختی معماری معاصر در ایران و تبیین و بررسی این علل و عوامل، کمک بسزایی بر هویت شناسی معماری معاصر ایران خواهد گذاشت. وجه تمایز تحقیق حاضر توجه به ماهیت نشانه شناختی آثار شاخص دوره پهلوی دوم به صورت توام و کیفیت سنجی مطالعات انجام شده در سال های اخیر می باشد.Analysis of the semiotic nature of form in public buildings of the second Pahlavi period
In Iran, numerous researches have been conducted in the field of semantics and semiotics of the architecture of different periods, with different points of view, among which, the architecture of the second Pahlavi period is worthy of further and deeper research due to its fundamental intellectual and structural changes. In this research, relying on the theories of semiotics, while knowing more about the evolution of the architectural form in some significant works of the second Pahlavi period, an attempt will be made to identify and analyze the meanings and signs that can be interpreted in the architectural form of this period. In terms of content, this research is quantitative-qualitative, which has been done with a descriptive-analytical perspective, taking an analytical approach, with a semiotic approach and using the opinions and scientific opinions of specialists and experts in this field. The temporal domain of the research is the public buildings of the second Pahlavi period of Iran, which are selected in three separate periods after 1320 including the second Pahlavi period. The results of the research show that identifying the factors affecting the changes and developments that have occurred in the semiotic structure of contemporary architecture in Iran and explaining and investigating these causes and factors will greatly contribute to the identity of contemporary Iranian architecture. The distinguishing feature of the present research is to pay attention the semiotic nature of the works of the second Pahlavi period in combination with the quality assessment of the studies conducted in recent years.
تبلیغات
