نقدی بر میراث ناملموس به عنوان یک مسئله شهری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
چرخش فرهنگی در گفتمان مطالعات شهری در سالهای اخیر، و توجه به حفظ تنوع فرهنگی در ساختار شهرها، مفهوم میراث فرهنگی ناملموس را به عنوان یک مسئله جدی در شهرهای جهان مطرح کرده است. مطابق تعریف کنوانسیون سال 2003 یونسکو، میراث فرهنگی ناملموس شامل دانش و مهارت ها، بازنمایی ها و اقداماتی که جوامع، گروه ها و افراد به عنوان بخشی از میراث فرهنگی خود می شناسند. این مسئله شامل سنت های موروثی، فعالیت ها و اعمال اجتماعی، آیین ها، دانش و اعمال کلی مربوط به طبیعت و جهان اطراف است که ارتباط تنگاتنگی با احساس هویت و تعلق، تنوع فرهنگی، حافظه، دانش فرهنگی، سبک زندگی در ساختار شهر دارد. مباحث نظری کمتری درباره مسئله میراث ناملموس شهری مطرح گردیده است. در این مقاله بحث در مورد آنچه را که میراث مشهود و ملموس می نامیم کنار می گذاریم، به منبع و منشأ آن می پردازیم، یعنی میراث ناملموس. مسئله اصلی این مقاله تلاشی نظری و مفهومی است برای رسیدن به تعریفی بسط یافته تر از ویژگی های ذاتی میراث ناملموس و توسعه آن به عنوان یک زبان فهم که به ابعاد متفاوت تری از شناخت و درک مسئله شهری اشاره دارد. علاوه بر این با تاسی از آرای گادامر درباره ابعاد فهم، که با سه مفهوم زبان و زبانمندی، زمان و سنت، و مکانمندی و محلیت مرتبط است، به ابعاد فهم میراث ناملموس در منظر شهری پرداخته شده است. با توجه به پتانسیل تطبیق پذیری و خود بازسازی میراث ناملموس، همچنین ظرفیت همراهی با جریان های معاصر و مدرن زندگی شهری، و ارتباط با فرهنگ عامه و زندگی روزمره، می توان آن را به عنوان یک "تجربه زمینه ای" بسط یافته، "منشور اتیک اجتماعی" و سامان فرهنگی یک جامعه دانست. از اینرو خوانش "مسئله میراث ناملموس جدید"، برای "نظم اجتماعی جدید" در شهرها، مسئله ای حیاتی به شمار می آید.A Critique of Intangible Heritage as an Urban Problem
The cultural turn in the discourse of urban studies and attention to maintaining cultural diversity in the structure of cities has raised the concept of intangible cultural heritage as a serious matter in the cities. According to the 2003 UNESCO convention, intangible cultural heritage includes knowledge and skills, representations and actions that communities, groups, and individuals recognize as part of their cultural heritage. This issue includes inherited traditions, social activities and actions, rituals, general knowledge and actions related to nature and the surrounding world, which are closely related to the sense of identity and belonging, cultural diversity, and memory and lifestyle in the structure of the city. Fewer theoretical discussions have been raised about the issue of intangible urban heritage. This study leaves aside the discussion about what is called visible and tangible heritage and focuses on its source and origin, that is, intangible heritage. The main scope of this research is a theoretical and conceptual attempt to reach a more expanded definition of the inherent characteristics of intangible heritage as a language of understanding that refers to different dimensions of knowing and understanding the urban problem. In addition, this study discussed the dimensions of understanding intangible heritage in the urban landscape based on Gadamer's opinions about the dimensions of understanding, which are related to the three concepts of language, time, and place. Considering the adaptability and self-regeneration potential of intangible heritage, as well as the capacity to accompany the contemporary and modern trends of urban life and the connection with popular culture and everyday life, it can be expanded as a contextual experience and a social and cultural order of a society. Therefore, reading "the new intangible heritage" is considered a vital problem for the "new social order" in cities.
تبلیغات
