اثربخشی مداخله آموزشی- درمانی مبتنی بر توانمندسازی مغز بر اختلال دیکته نویسی: پژوهش مورد منفرد
آرشیو
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله آموزشی- درمانی مبتنی بر توانمندسازی مغز بر اختلال دیکته نویسی بود. شرکت کننده این پژوهش، یک دانش آموز پسر پایه سوم یکی از دبستان های شهر قوچان بود که پس از مصاحبه با معلم، اجرای آزمون و چک لیست ارزیابی دیکته، به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. از آزمون دیداری-حرکتی بندر- گشتالت (BVMGT) و آزمون ترسیم آدمک گودیناف- هریس (GHDAP) برای سنجش هوش استفاده شد. نتایج نشان داد که شرکت کننده از هوش طبیعی برخوردار است. در این پژوهش از روش مورد منفرد و طرح A-B-A استفاده شد. بدین صورت که پس از خط پایه، مداخلات آغاز شد و طی ۱۲ جلسه انفرادی ۴۵ دقیقه ای، مداخله آموزشی- درمانی جهت درمان اختلال دیکته نویسی به شرکت کننده در پژوهش ارائه شد. یک هفته پس از پایان مداخلات دو آزمون دیکته با فاصله سه روز از شرکت کننده در پژوهش گرفته شد. یافته ها نشان داد که مداخله آموزشی- درمانی مبتنی بر توانمندسازی مغز بر بهبود اختلال دیکته نویسی موثر است. به نظر می رسد با ارائه این مداخله می توان اختلال دیکته نویسی دانش آموزان را بهبود داد. استفاده از پروتکل آموزشی- درمانی به معلمان و درمانگران اختلالات یادگیری توصیه می شود.Effectiveness of Educational-Therapeutic Intervention based on Brain Empowerment on Dysgraphia: A Single-Subject Research
The present study aimed to investigate the impact of an educational-therapeutic intervention based on brain empowerment on dysgraphia. The participant of this study was a third-grade male student from one of Elementary School in Quchan (a city in Iran). He was selected for inclusion in the study through the purposive sampling method, which involved interviewing the teacher, administering a test, and completing a dictation evaluation checklist. The Bender Visual Motor Gestalt Test (BVMGT) and the Goodenough-Harris Draw A Person test (GHDAP) were employed to assess intelligence. The results indicated that the participant exhibited natural intelligence. Utilizing a single-subject A-B-A design, the study commenced with a baseline phase, followed by the introduction of interventions. The participant underwent 12 individual sessions, each lasting 45 minutes, where the educational-therapeutic intervention aimed at ameliorating dysgraphia was administered. Subsequent to the intervention phase, two dictation evaluations were conducted one week apart, with a three-day gap between them. The results demonstrated that an educational-therapeutic intervention based on brain empowerment is an effective approach for improving dysgraphia. The results suggest that such interventions could be advantageous for students with dysgraphia and advocate for their adoption by educators and therapists specializing in learning disorders.
تبلیغات
