کیفر در اندیشه ی هگل با تأکید بر ایده ی مسؤولیت جنایی شهروند منطقی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
روح، به عنوان اصلی ترین مفهوم در فلسفه هگل، تجلی پیوند اراده های جزئی افراد با اراده کلی است. این پیوند از طریق سیر دیالکتیکی روح صورت می گیرد، جایی که افراد به عنوان سوژه های آزاد، خود را در اراده کلی که در دولت تجلی می یابد، بازمی شناسند. دولت، به عنوان تبلور اراده کلی، شرط اساسی تحقق مفهوم شهروندی است؛ زیرا بدون پذیرش و تأیید دولت، شهروند معنای خود را از دست می دهد. شهروندان، به دلیل این پیوند با اراده کلی، به اقتضائات آن متعهد می مانند. کیفردهی به خطاکاران نیز یکی از این اقتضائات است که از ضرورت حفظ نظم و عدالت در راستای تحقق آزادی نشأت می گیرد. مهم ترین برداشتی که از تأمل در نوشته های هگل به دست می آید آن است که پذیرش مفهوم شهروند در ارتباط با حاکمیت، لزوماً با پذیرش مسئولیت شهروندان امکان پذیر است. افراد به عنوان اعضای منطقی جامعه باید در قبال اعمال خود مسئولیت پذیر باشند. حاکمیت هم موظف است بازخواست مجرم در قبال جرم ارتکاب یافته توسط او را برای احترام به عضو منطقی، در دستور کار خود قرار دهد. بر این اساس، اعمال مجازات حق مجرم قلمداد می شود؛ حقی که در مکتب پیامدگرایی توجیه مجازات، مورد انکار قرار می گیرد. این تبیین ضرورت اعمال مجازات را بدون در نظر گرفتن پیامد دیگری نظیر پیشگیری مبتنی بر ارعاب و یا اقدامات درمانی بدون قید و شرط، نشان می دهد. اعمال روزافزون سیاستهای کیفری امنیت مدار و یا درمان محور در نظام های حقوقی حال حاضر سراسر دنیا سبب شده است نوعی حس بیگانگی و فاصله بین شهروندان و نظام عدالت کیفری به وجود آید. این نوشته با توجه به تبیین های هگل سعی دارد رویکردی انسان محور با تکیه بر کرامت ذاتی شهروندان ارائه کرده و بینشی تازه در این خصوص تعریف کند.Hegel's Theory of Punishment with an Emphasis on the Criminal Responsibility of the Rational Citizen
Geist, as the central concept in Hegel's philosophy, embodies the unification of individuals’ particular wills with the universal will. This unity is achieved through the dialectical progression of Geist, wherein individuals, as free subjects, recognize themselves within the universal will embodied in the state. The state, as the manifestation of the universal will, is essential for realizing the concept of citizenship. Without the acknowledgment and affirmation of the state, the notion of citizenship loses its meaning. Citizens, by virtue of their connection to the universal will, are committed to its imperatives. Punishment for wrongdoers is one such imperative, rooted in the necessity of preserving order and justice as prerequisites for the realization of freedom. A key insight derived from Hegel's writings is that the recognition of citizenship in relation to sovereignty inherently requires citizens’ acceptance of responsibility. Individuals, as rational members of society, must be accountable for their actions. Likewise, the state is obligated to hold the offender accountable for their crime as an expression of respect for them as rational members. In this framework, punishment is viewed as the criminal’s right—a right that consequentialist theories often reject. This explanation underscores the necessity of punishment independent of other considerations, such as deterrence through fear or unqualified rehabilitative measures. The increasing reliance on security-oriented or treatment-focused criminal policies in contemporary legal systems worldwide has fostered a sense of alienation between citizens and the justice system. Drawing on Hegel's philosophy, this article aims to propose a human-centered approach grounded in the intrinsic dignity of citizens, offering a fresh perspective in this domain.
تبلیغات
