جایگاه مبانی صدوری تفسیر در حل چالش های تفسیری از منظر برخی مفسران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تفسیر و دریافت هایی از قرآن اندیشگان بسیاری از پژوهشگران را به خود معطوف ساخته است؛ اما دستیابی به تفسیری صحیح در قرآن نیازمند بررسی مبانی است که بی توجهی و ناآگاهی بدان ها بسیاری را در درازای کهن نگاری به دشواری هایی همچون تفسیر به رأی کشانده است. این نوشتار با روش توصیفی- تحلیلی به تشریح، تحلیل و کارآمدی مبانی صدوری تفسیر قرآن کریم در حل چالش های تفسیری از دیدگاه علامه طباطبایی و دو تن از شاگردان ایشان یعنی آیت الله جوادی آملی و آیت الله مصباح پرداخته است. آیت الله جوادی آملی و آیت الله مصباح یزدی به جهت تأثیرپذیری از استاد خویش اصل هایی از این مبانی صدوری را پذیرا شده اند؛ اما مهم ترین وجه تفاوت میان علامه با این شاگردان، در اصل تحریف ناپذیری است که آیت الله جوادی آملی چینش سوره ها را توقیفی و جمع و تدوین قرآن را به زمان حیات پیامبر (ص) دانسته است که این خلاف نظر علامه بوده و در بخشی دیگر از این اصل این شاگرد، استدلال علامه را در اثبات تحریف ناپذیری ناکارآمد و ناکافی می داند.The position of interpretation principles in solving interpretive challenges from the perspective of Allameh Tabatabai, Javadi Amoli and Mesbah Yazdi
Interpretations of the Qur'an have attracted the attention of many scholars; But achieving a correct interpretation of the Qur'an requires examining the principles that led many to difficulties such as interpretation to vote in the long run of archeography. This article explains, analyzes and evaluates the principles of interpretation of the Holy Quran in solving interpretive challenges from the perspective of Allameh Tabatabai and two of his students, Ayatollah Javadi Amoli and Ayatollah Mesbah by a descriptive-analytical method. Ayatollah Javadi Amoli and Ayatollah Mesbah Yazdi, in order to be influenced by their master, have accepted some of these principles; But the most important aspect of the difference between Allameh and these disciples is the fact of non-distortion that Ayatollah Javadi Amoli has considered the arrangement of surahs and the compilation of the Qur'an during the life of Prophet (PBUH) which is against Allameh and in another part of this principle, this student considers Allameh's argument ineffective and insufficient in proving non-distortion.
تبلیغات
