حیدرعلی زارعی

مقدمه: اختلال نافرمانی مقابله ای، یکی از اختلالات رایج دوران کودکی است که تأثیرات منفی گسترده ای بر فرایندهای عاطفی، فراشناختی، شناختی و ارتباطی افراد دارد. هدف: هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش تربیت مخچه بر نظریه ذهن و حافظه کاری کودکان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای بود. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان ۵ تا ۶ ساله مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای شهر گنبدکاووس در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. حجم نمونه شامل ۴۰ نفر بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. برای گروه آزمایش، آموزش تربیت مخچه به مدت ۲۰ جلسه ۴۰ دقیقه ای، هر هفته ۳ جلسه اجرا شد در حالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه علائم مرضی کودکان CSI-۴ (۱۹۹۴)، پرسشنامه نظریه ذهن (۱۹۹۹) و آزمون فراخنای عددی (۲۰۰۳) بود. داده های حاصل از پژوهش با نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و با اس تفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش تربیت مخچه بر بهبود حافظه کاری و نظریه ذهن در مراحل پس آزمون و پیگیری تأثیر معنی دار داشته است (۰/۰۱>P). براساس نتایج ۳۱/۷ درصد از تفاوت گروه ها در متغیر نظریه ذهن، ۲۱/۵ درصد در متغیر فراخنای مستقیم و ۱۷/۹ درصد در متغیر فراخنای معکوس ناشی از اثر مداخله بوده است. نتیجه گیری: آموزش تربیت مخچه بر حافظه کاری و نظریه ذهن کودکان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای مؤثر بود. یافته های این پژوهش اطلاعات مفیدی را در ارتباط با بسته آموزش تربیت مخچه فراهم می کند و مشاوران و روانشناسان می توانند برای بهبود حافظه کاری و نظریه ذهن کودکان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای از این مداخله استفاده نمایند.

هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش تربیت مخچه و برنامه آموزشی کارکردهای اجرایی بر نظریه ذهن کودکان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری 1 ماه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کودکان 5 تا 6 ساله مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای شهر گنبدکاووس در سال 1401-1400 بود. حجم نمونه شامل 45 نفر بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. برای گروه آزمایشی اول، آموزش تربیت مخچه و برای گروه آزمایشی دوم، آموزش کارکردهای اجرایی اجرا شد درحالی که گروه گواه آموزشی دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل مقیاس پرسشنامه علائم مرضی کودکان (4-CSI، گادو و اسپرافکین، 1994) و پرسشنامه ی نظریه ذهن (TOM، موریس و همکاران، 1999) بود. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون و پیگیری میانگین هر دو گروه آزمایش از گروه گواه به صورت معناداری بیشتر است (05/0p<). نتایج نشان داد که آموزش تربیت مخچه و برنامه آموزشی کارکردهای اجرایی، مداخلات کارآمدی برای بهبود نظریه ذهن کودکان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای است.

هدف: این پژوهش به منظور مقایسه رویکردهای یادگیری و اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان عادی و نابینا دوره متوسطه دوم شهر خوی در سال تحصیلی 1399-1400 انجام شد. روش: این پژوهش از نظر هدف بنیادی و از نظر روش، علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری را تمام دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر خوی تشکیل دادند. نمونه شامل 60 دانش آموز (30 نفر دانش آموز نابینا و 30 نفر دانش آموز عادی) بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه رویکردهای یادگیری میلر و همکاران (1999) و آزمون اهمال کاری تاکمن (1991) استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها از راه ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب، 912/0 و 847/0 به دست آمد. برای تعیین وضعیت نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف بهره گرفته شد. با توجه به نرمال بودن توزیع داده ها از روش آماری آزمون t و تحلیل واریانس چندمتغیره برای بررسی فرضیه های پژوهش استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که در رویکردهای یادگیری میزان اهداف عملکردی و ارزش گذاری بیرونی در دانش آموزان عادی بالاتر از دانش آموزان نابینا هستند. همچنین میزان اهداف ابزاری/ آینده و ارزش گذاری درونی در دانش آموزان نابینا بالاتر از دانش آموزان عادی هستند، در مؤلفه های اهداف یادگیری و ادراک از توانایی تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان داد که اهمال کاری تحصیلی و مؤلفه های آن (اهمال کاری عمدی، اهمال کاری ناشی از خستگی و اهمال کاری ناشی از بی برنامگی) در دانش آموزان عادی و نابینا دوره متوسطه دوم تفاوت معناداری ندارند. نتیجه گیری: به طور کلی دانش آموزان نابینا با توجه به شرایط خاص خود از رویکردهای یادگیری ویژه و مطلوبی استفاده می کنند.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی برنامه ارزیابی رفتاری مبتنی بر مدل دیسک ویلیام و آموزش تنظیم هیجان بر اضطراب تحصیلی نوجوانان همراه با بیمار کرونایی انجام پذیرفت. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری شامل نوجوانان 13 تا 18 ساله ساکن شهرستان نقده که در بین اعضای خانواده خود فرد مبتلا به کووید 19 در سال 1400 داشتند، بود. حجم نمونه آماری، 60 نفر از جامعه آماری مذکور بود که به شیوه نمونه گیری در هدفمند گزینش و به صورت تصادفی در سه گروه مدل دیسک، گروه تنظیم هیجان و گروه گواه گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اضطراب تحصیلی (AAS، آلپرت و هابر، 1960) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین اضطراب تحصیلی در گروه های آزمایشی و گروه گواه تفاوت معنی داری به لحاظ آماری وجود دارد (001/0P<). همچنین نتایج نشان داد که مداخله مدل دیسک و آموزش تنظیم هیجان به یک میزان باعث کاهش اضطراب تحصیلی نوجوانان شده است (001/0P<). شواهد به دست آمده نشان می دهد که مداخله مدل دیسک و آموزش تنظیم هیجان در کاهش اضطراب تحصیلی نوجوانان با بیمار کووید 19مؤثر هستند.

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان خوی بر اساس میزان خودتعیین گری و جهت گیری هدف بود که با روش پژوهش همبستگی انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان خوی که در سال تحصیلی 1398-1397مشغول به تحصیل بودند. از بین این افراد با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، 352 نفر انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات، عبارت بودند از: پرسشنامه اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران (2004)؛ پرسشنامه جهت گیری هدف الیوت و مک-گریگور (2001) و هم چنین پرسشنامه نیازهای اساسی روانشناختی لاگواردیا و همکاران (2000) که بر اساس نظریه خودتعیین گری تدوین شده بود. داده ها با استفاده از روش های آماری آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین خودتعیین گری با اشتیاق تحصیلی رابطه وجود دارد؛ هم چنین بین اشتیاق تحصیلی با مؤلفه های تسلط گرایشی و عملکرد گرایشی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و نیز میان خودتعیین گری با مؤلفه های تسلط گرایشی و عملکرد گرایشی جهت گیری هدف رابطه، مستقیم و معنادار است و نتایج رگرسیون نشان داد که جهت گیری هدف پیش ینی کننده اشتیاق تحصیلی است.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش دقت بر توانایی دیکته نویسی دانش آموزان بود. روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش آموزان دختر پایه اول ابتدایی شهر خوی به تعداد 1786 نفر بود. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، تعداد 30 دانش آموز که دارای نمرات پایین در درس دیکته بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه (15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل) جایگزین شدند. برای گردآوری اطلاعات از آزمون پیشرفت مهارت نوشتن راغب (1384) استفاده شد. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 15 جلسه برنامه آموزش دقت را دریافت کردند. تحلیل یافته ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که مداخله دقت آموزی به صورت معنی داری میانگین نمرات دیکته گروه آزمایش (65/122) را نسبت به گروه کنترل (24/95) در مرحله پس آزمون افزایش داد. با توجه به این یافته ها می توان نتیجه گرفت که آموزش دقت می تواند به عنوان یک روش مفید برای بهبود مهارت دیکته نویسی دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه: مطالعه عوامل مؤثر بر عملکرد دانش آموزان در آزمون های بین المللی همچون تیمز و پرلز همیشه مورد توجه محققان بوده است، اما آیا سواد خواندن در این ارتباط می تواند مؤثر باشد؟ هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه سواد خواندن دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی با عملکرد ریاضی و علوم آن ها در مطالعه تیمز انجام شد . روش: روش پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی شهرستان خوی در سال تحصیلی 97-1396 (1398 نفر) بود. از میان این دانش آموزان، تعداد 127 نفر دانش آموز با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از آزمون سنجش سطح سواد خواندن پرلز (2016)، آزمون های عملکردی ریاضی و علوم تیمز (2016) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین سواد خواندن با عملکرد ریاضی در آزمون تیمز رابطه مثبت و معنادار وجود داشت (0/001 p< )، اما بین سواد خواندن با عملکرد علوم دانش آموزان در آزمون تیمز رابطه ی معناداری وجود نداشت (0/05 p> ). همچنین بین عملکرد ریاضی و علوم دانش آموزان در آزمون تیمز رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (0/001 p< ). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، افزایش سواد خواندن دانش آموزان می تواند در افزایش عملکرد آنها در آزمون تیمز مؤثر باشد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه ای انگیزه پیشرفت در رابطه بین خلاقیت هیجانی و یادگیری خودراهبر انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی به روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشآموزان پسر دوره دوم مقطع متوسطه شهرستان خوی به تعداد 5300 نفر بود. از این جامعه، نمونه ای به حجم 370 نفر با استفاده از فرمول اسلووین به روش نمونهگیری خوشه ای مرحله ای انتخاب و سیاهه خلاقیت هیجانی، پرسشنامه انگیزه پیشرفت و مقیاس یادگیری خودراهبر را تکمیل کردند. تجزیهوتحلیل داده ها به وسیله نرمافزار24 SPSS و 22 AMOS انجام شد. نتایج نشان داد که خلاقیت هیجانی قادر به تبیین 29 درصد از واریانس انگیزه پیشرفت و همچنین، متغیرهای خلاقیت هیجانی و انگیزه پیشرفت بهطور همزمان قادر به تبیین 43 درصد از واریانس یادگیری خودراهبر هستند. همچنین، انگیزه پیشرفت نقش میانجی معنیداری در رابطه بین خلاقیت هیجانی و یادگیری خودراهبر دارد (0/01>p). ازاینرو، ابراز هیجانات مثبت در قالب انگیزه پیشرفت باعث میشود افراد پیوندهای تازهای بین ایدهها ببینند، اطلاعات را سازمان داده و راهحلهای جدیدی را برای مشکل خلق کنند. لذا، خلاقیت ناشی از این نوع هیجانات، آمادگی فرد را برای درگیرشدن در فعالیتهای مختلف و یادگیری خودراهبر بهبود و ارتقاء میبخشد.

مقدمه: استفاده بیش از حد و نادرست از اینترنت و فناوری های مرتبط با آن توسط نوجوانان، یکی از مشکلات رایج و مهم جامعه ما است. هدف : پژوهش حاضر به منظور پیش بینی اعتیاد به اینترنت بر اساس هیجان خواهی و سبک های هویت در دانش آموزان انجام شد. روش: شرکت کنندگان پژوهش شامل 200 دانش آموز (101 نفر پسر و 99 نفر دختر) بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی باهدف پیش بینی بود. یافته ها: نتایج رگرسیون چند متغیری نشان داد می توان بر اساس مؤلفه های هیجان خواهی، میزان اعتیاد به اینترنت را به صورت معناداری پیش بینی کرد. همچنین نتایج نشان داد سبک های هویت اطلاعاتی و تعهد با اعتیاد به اینترنت رابطه منفی معنادار و بین سبک های هنجاری و سردرگم/اجتنابی با اعتیاد به اینترنت رابطه مثبت معنادار وجود دارد؛ و بر اساس این سبک ها می توان اعتیاد به اینترنت را به صورت معناداری پیش بینی کرد. نتیجه گیری: در پیشگیری و درمان اعتیاد به اینترنت توجه به نقش هیجان خواهی و سبک های هویت ضروری است.

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی دینداری در میان دانش آموزان براساس سبک های تفکر و صفات شخصیتی آن هاست. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی است و جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان متوسطه دوم ناحیه 2 شهر ارومیه است که در سال تحصیلی 96 1395 تحصیل می کردند. از میان این دانش آموزان، 375 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده و با پرسشنامه های دینداری خدایاری فرد و همکاران (1388)، فرم کوتاه سبک های تفکر استرنبرگ، واگنر و زانگ (2007) و فرم کوتاه پرسشنامه صفات شخصیت گلدبرگ (1999) مورد ارزیابی قرار گرفته اند. برای تحلیل فرضیه های پژوهش نیز از آزمون های آماری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد سبک های تفکر قانونی، قضایی، اجرایی، کلی نگر، جزیی نگر، سلسله مراتبی، سلطنتی، درونی و بیرونی با دینداری رابطه مثبت (01/0>P) و سبک های تفکر محافظه کار و هرج و مرج طلب با دینداری رابطه منفی و معنا داری دارند(05/0>P). از انواع صفات پنج گانه شخصیتی نیز به جز روان رنجوری که رابطه منفی معناداری با دینداری دارد، سایر صفات رابطه مثبت معناداری با دینداری نشان داده اند (01/0>P). نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه نیز نشان می دهد که انواع سبک های تفکر و صفات شخصیتی توان پیش بینی دینداری را در دانش آموزان متوسطه دوم دارند (01/0>P). بنابراین نتایج تحقیق شواهدی را مبنی بر ارتباط ویژگی های مطلوب روان شناختی با متغیر دینداری فراهم کرده است.

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر انگیزش تحصیلی و اضطراب امتحان دانش آموزان دختر پایه نهم شهرستان تسوج انجام شد. طرح مطالعه از نوع نیمه تجربی به صورت طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل همه دانش آموزان دختر پایه نهم شهرستان تسوج در سال تحصیلی 1395-1394 بود. در این راستا، 55 نفر از دانش آموزان دختر پایه نهم شهر تسوج به شکل تصادفی در دو گروه آزمایشی (28 نفر) و گروه کنترل (27 نفر) جایگزین شدند. پس از اجرای پیش آزمون، اعضای گروه آزمایش تحت آموزش راهبردهای خودتنظیمی به مدت 8 جلسه 100 دقیقه ای قرار گرفتند؛ اما طی این مدت مداخله ای بر روی گروه کنترل صورت نگرفت. از  پرسشنامه ی انگیزش تحصیلی (AMS) والرند و همکاران و پرسشنامه اضطراب امتحان فیلیپس (PAQ) جهت جمع آوری داده ها و برای آزمون فرضیه ها نیز از روش آماری کوواریانس یک راهه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین دانش آموزان گروه کنترل و آزمایش در هر سه خرده مقیاس انگیزش تحصیلی (درونی، بیرونی و بی انگیزشی) و  اضطراب امتحان وجود دارد

تحقیق حاضر در پی بررسی رابطه بین مسئولیت پذیری با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دختر و پسر پایه ششم ابتدایی می باشد. روش تحقیق حاضر توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل همه دانش آموزان مدارس شهرستان شاهین دژ در سال تحصیلی 94-93 بود. نمونه آماری تحقیق نیز شامل 234نفر از دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بودند، که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. از این تعداد، 122نفر(18/52درصد) دختر و 112نفر(81/47درصد) پسر بودند. برای سنجش باورهای خودکارآمدی تحصیلی و مسئولیت پذیری دانش آموزان به ترتیب از مقیاس مسئولیت پذیری دانش آموزان و خودکارآمدی تحصیلی کودکان و نوجوانان ( SEQ-C ) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون ساده و آزمون تی دو نمونه مستقل تحلیل شدند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین مسئولیت پذیری و خودکارآمدی تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (001/0 , p< 647/0= r ).. نتایج آزمون تی مستقل نیز نشان داد بین دانش آموزان دختر و پسر از نظر مسئولیت پذیری (047/0 p= ) و خودکارآمدی تحصیلی (001/0 p= ) تفاوت معناداری وجود دارد. میانگین دختران در هر دو متغیر بیشتر از پسران بود. بنابراین مسئولیت پذیری دانش آموزان با خودکارآمدی تحصیلی آنان ارتباط مستقیم دارد. دانش آموزانی که حس مسئولیت پذیری بالایی دارند باورهای خوبی درباره خودکارآمدی تحصیلی خود دارند.

هدف اصلی پژوهش تأثیر آموزش ایمن سازی در مقابل استرس(SIT) بر کاهش اضطراب امتحان و افزایش عملکرد تحصیلی در درس فیزیک دانش آموزان دختر دوره اول دبیرستان شهرستان خوی در سال تحصیلی 93-94 می باشد. روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با گروه کنترل و آزمایش بود. بدین منظور از جامعه آماری که شامل کلیه دانش آموزان دختر مبتلا به اضطراب امتحان بودند تعداد 40 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه به صورت گروهی تحت مداخله با رویکرد مبتنی بر ایمن سازی قرار گرفتند. طی این مدت مداخله ای بر روی گروه کنترل صورت نگرفت. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه ی اضطراب امتحان فیلیپس (PAQ) و عملکرد تحصیلی در درس فیزیک بودند، که در مورد دو گروه در مراحل پیش آزمون، پس آزمون اجرا شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پژوهش از روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش ایمن سازی در برابر استرس باعث کاهش اضطراب امتحان و افزایش عملکرد تحصیلی گروه آزمایش در مرحله پس آزمون می شود (٠5/٠>P).

زمینه و هدف: قصه گویی در طول تاریخ برای افراد جذابیت و کشش خاصی داشته است و در مورد کودکان یک شیوه تربیتی محسوب می شود. به همین دلیل، قصه گویی یکی از ابزارهای مهم اصلاح رفتار کودکان محسوب می شود؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر قصه های قرآنی بر سازش یافتگی کودکان پیش دبستانی صورت گرفت.

چکیده: سال ها تأثیر دینداری بر سلامت روان مورد بحث بوده است؛ با این حال، این موضوع تنها در نیم قرن گذشته به صورت تجربی مورد آزمایش قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر نیز بررسی رابطه دینداری و یکی از جنبه های سلامت روان، یعنی سخت رویی روان شناختی می باشد. به این منظور، 200 دانشجو (89 مرد و 111 زن) از بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، شامل پرسش نامه های سخت رویی کوباسا و مقیاس معبد گلزاری برای سنجش دینداری بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش همبستگی پیرسون و تجزیه و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشانگر آن است که میان دینداری و سخت رویی، همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد و دینداری، پیش بینی کننده خوبی برای سخت رویی است. این پژوهش رابطه میان دینداری و سخت رویی را کشف کرده و بر این نکته تأکید می نماید که ممکن است دینداری مزایایی برای سلامت روان داشته باشد.