علیرضا ملتی

فرسودگی شغلی یکی از مهم ترین آسیب هایی است که در سال های اخیر، پس از استرس شغلی، بیشترین توجه محققان حوزه سلامت کاری و شغلی را به خود معطوف ساخته است. اهمیت این آسیب و پیامدهای آن برای فرد و سازمان سبب شده است رویکردهای متعددی برای مواجهه و مقابله با آن طرح شود و درمورد این رویکردها پژوهش هایی انجام گیرد. یکی از این رویکردها، رفتار سازمانی مثبت گراست. رفتار سازمانی مثبت گرا به عنوان شاخه ای از رفتار سازمانی- که در سال های اخیر در زمینه روان شناسی مثبت گرا مطرح شده- زمینه ساز کاهش آسیب های شغلی، از جمله فرسودگی شغلی در افراد است. به همین منظور، پژوهش حاضر با مدل سازی رابطه میان این دو در قالب مدل معادله های ساختاری، به بررسی ارتباط آنها پرداخته است. نتایج نشان می دهد میان سرمایه روان شناختی، به عنوان سازه اصلی رفتار سازمانی مثبت گرا و فرسودگی شغلی به عنوان یک آسیب شغلی، رابطه منفی معناداری وجود دارد. به علاوه، یافته ها نشان می دهد از میان ابعاد سرمایه روان شناختی، امید بیشترین رابطه منفی را با فرسودگی شغلی دارد.