تحلیل مولفه های موثر بر رضایت مندی اسکان روستائیان عشایری از کیفیت محیط سکونتی: مطالعه موردی: مناطق اسکان دشت بکان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ارتقاء کیفیت محیط و به تبع آن کیفیت زندگی، یکی از رویکردهایی است که در زمینه اصلاح و تکامل مفهوم توسعه بوجود آمده است . لذا توجه به معیارهای موثر بر میزان رضایتمندی و نارضایتی ساکنین می تواند در درک وضعیت موجود کیفیت سکونت، موثر واقع گردد. تحقیق حاضر با هدف بررسی متغیرهای موثر بر رضایتمندی ساکنان از کیفیت محیط زندگی از دیدگاه ساکنان چهار شهرک اسکان در دشت بکان استان فارس انجام شده است.این پژوهش از نظر هدف از نوع کاربردی و توسعه ای، از لحاظ روش انجام تحقیق، توصیفی – تحلیلی بوده و بر اساس ماهیت داده ها از نوع کمی می باشد.. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران برای محدوده مورد نظر 384 نفر محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از عملیات میدانی از دو روش آمار توصیفی و استباطی ( آزمون t ، و تست دانکن) استفاده شده است یافته های پژوهش حاکی از این است که بین متغیرهای جنسیت، تاهل، سن، تحصیلات، درآمد خانوار با رضایت مندی از کیفیت محیط سکونتی ارتباط معنادار وجود دارد و در محدوده مورد مطالعه بین دو متغیر میزان تحصیلات و میزان درآمد با میزان رضایتمندی از کیفیت محیط زندگی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تست دانکن نشان داد که سکونتگاه ایگدر و صفی خانی به طور کلی به لحاظ سطح رضایتمندی روستائیان از محیط سکونتی خود، در بالاترین و پایین ترین سطح رضایت در سکونتگاه آردکپان قرار دارد.Analyzing Components Affecting of Nomadic Villagers’ Settlement Satisfaction with Quality of Residential Environment (Case Study: Settlement Regions of Dasht Bakan)
Enhancing environmental quality and consequently life quality is one of the approaches created regarding reformation and completion of the issue of development. Therefore, paying attention to factors and criteria affecting the degree of satisfaction and dissatisfaction of residents can be effective on understanding the status quo of the residence quality. The present study is aimed at investigating variables affecting residents’ satisfaction with the environmental quality of life from the perspectives of four settlement towns in Dasht Bakan in Fars Province. The study is applied and developmental in terms of objective, descriptive-analytical in terms of method, and quantitative in terms of the nature of data. The sample size was calculated as 384 participants using Cochrane formula. To analyze data obtained from the field study, two descriptive and inferential statistics (including t-test, multivariate regression, and Duncan’s test) were used. Findings of the research indicate that there is a significant correlation of variables of gender, marital status, age, education, and income with satisfaction with environmental quality of life. In addition, using the results of regression analysis, variables of age, education, income, and distance from the center of the township, and household dimension explains about 56% of variations of participants’ satisfaction with residential quality. In addition, the results of Duncan’s test indicated that Igdar and Safikhani Settlements were at the highest level and the lowest level respectively in Ardkapan Settlement in terms of villagers’ satisfaction with their own residential environments.
تبلیغات
