تجزیه به عامل ها

در این مطالعه، مقادیر تبخیر- تعرّق پتانسیل گیاه مرجع (ET0) با روش پنمن-مانتیث برای شش ایستگاه در حاشیه جنوبی دریای خزر محاسبه شد. روند تغییرات ET0 سالانه ایستگاه ها با آزمون من کندال تحلیل شد. آنگاه تجزیه به عامل ها برای تعیین اثر نسبی متغیرهای اقلیمی روی ET0 هر ایستگاه انجام شد. برای این کار ماتریس همبستگی (R) بین هفت متغیر اقلیمی به عنوان ماتریس مشابهت تشکیل شد. معنی داری ضرایب همبستگی آزمایش شد. نتایج روند تغییرات ET0 نشان داد که در همه ایستگاه ها (بجز نوشهر) روند ET0 سالانه مثبت و معنی دار بود. شیب خط روند ET0ایستگاه ها در همه آن ها صعودی بود. تجزیه به عامل ها نشان داد که مجموع واریانس توجیه شده توسط دو عامل اول از حداقل 5/56 درصد در رشت تا حداکثر 6/79 درصد در ساری تغییر می کند. بیشترین ضریب عامل اول در رشت ساعات آفتابی و در ایستگاه های دیگر حداکثر درجه حرارت بود. بیشترین ضریب عامل دوم، متعلق به سرعت باد (در ایستگاه های رشت، ساری، گرگان و نوشهر) و بارش (در ایستگاه های رامسر و آستارا) بودند. نتایج این مطالعه در مدیریت منابع آب منطقه می تواند مفید واقع شود.