خانوار روستایی

مقدمه:  خواستگاه ادبیات و توسعه مضامین علمی و عملیاتی گردشگری پایدار، بیشتر از جنبه اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی قابل بحث است که پیشران های کارکردی خود را در دل طراحان و مفسران ملل توسعه یافته می بیند.  از این گذار، از گردشگری پایدار روستایی به عنوان شاهراه کلیدی دنیای آتی در بهره برداری محیطی، سرزمینی و محلی یاد می شود. هدف:  هدف مقاله حاضر شناسایی شاخص های مؤثر بر گردشگری روستایی با رویکرد گردشگری پایدار در نواحی روستایی اصفهان است. روش شناسی:  روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی - تحلیلی و نوع آن ازنظر هدف، بنیادی است. برای جمع آوری اطلاعات از روش های اسنادی و میدانی استفاده شده است. جامعه آماری 19 روستای انتخابی هدف گردشگری استان اصفهان و از مجموع 3808خانوار ساکن در سکونتگاه های روستایی، با فرمول کوکران، حجم نمونه 349 خانوار برآورد و این افراد با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای آزمودن مدل مفهومی پژوهش و بررسی تأثیر ابعاد پژوهش بر توسعه گردشگری پایدار روستایی از تکنیک حداقل مربعات جزئی و از نرم افزار Smart PLS، استفاده گردید. قلمرو جغرافیایی پژوهش:  قلمرو جغرافیایی پژوهش مناطق روستایی استان اصفهان می باشد. یافته ها و بحث:  یافته ها نشان می دهد ضرایب t بین متغیرهای اصلی پژوهش، بالای 58/2 بوده یعنی رابطه معنادار و مستقیم است؛ بدین ترتیب ابعاد اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی بر توسعه گردشگری روستایی تأثیر مثبت و معناداری دارد که مقدار R2 نشان می دهد 94.3 درصد توسعه گردشگری روستایی با دستیابی به ابعاد چهارگانه تبیین شده و بعد اجتماعی با ضریب 89/0، تأثیر بیشتری نسبت به سایر ابعاد بر توسعه گردشگری روستایی داشته است. نتیجه گیری: بنابراین به منظور ارتقای سطح توسعه گردشگری روستایی شاخص های اقتصادی مورد توجه بیشتری قرار گیرد تا برایند نهایی توسعه گردشگری پایدار بهبود یابد.