هدف وجودی

نگاه آسیب شناختی و انتقادی به جهان اجتماعی بخشی از مهم ترین وجوه تأملات نظری اندیشمندان اجتماعی شمرده می شود. هر چند در میان برخی از رویکردهای جامعه شناسان از قبیل تفهمی و پوزیتویستی مغفول مانده است.این مسأله در میان اندیشمندان اجتماعی مسلمان جایگاه بالایی داشته است. آیت الله مصباح از جمله متفکرانی است که در این حوزه اندیشه وزی کرده و در آثار مختلف آن را پی گرفته است. این پژوهش تلاش می کند این مسأله را بر مدار مبانی انسان انسان شناختی اندیشه اجتماعی آیت الله مصباح یزدی پی گیرد کند که بر اساس روش شناسی بنیادین و تحلیل محتوای آثار صورت می پذیرد. برخی از یافته ها عبارتند از: عقلانیت نقد اجتماعی، مدار مشروعیت در نقد اجتماعی، نقد اجتماعی اصلاح گریانه، قداست و وظیفه همگانی بودن نظارت و نقد اجتماعی. بحت و نتیجه گیری: منظومه معرفتی وحیانی آیت الله مصباح نسبت به انسان و امتداد منطقی این مبادی در نظریه های اجتماعی ایشان، نقد اجتماعی ایشان در عرصه فرهنگ و جامعه را نسبت به دیگر نظریه ها متمایز می سازد و مرز بین نقد واقعی و ثمر بخش اصلاح گرایانه نسبت به کنش های اجتماعی، و نقد غیر اصلاح گرایانه را نمایان می سازد.