کسره

در مقاله پیش رو به گرد آوری شواهد کاربرد کسره به جای یای نکره (گاه، یای انشاء) می پردازیم و می کوشیم که چگونگی ایجاد این خصوصیت در برخی متون، محدوده زمانی و مکانی این ویژگی و تأثیرات احتمالی آن در دستور زبان را بررسی کنیم. عوامل مختلفی در شکل گیری این ویژگی مؤثر بوده اند و ما آن را یک ویژگی گویشی   رسم الخطی می دانیم. در بررسی فرایند ایجاد این پدیده، برخی خصایص رسم الخطی دست نویس های زبان فارسی و نیز دستگاه مصوّت های فارسی دریِ قدیم را مورد توجه قرار داده ایم و به یکی از خصائص گویشی هرات (و احتمالاً حوالی نیشابور) دست یافته ایم.