درخت حوزه‌های تخصصی

هویت و چیستی هنر نگارگری ما از سده هفتم هجری شکل می گیرد ؛ گو اینکه سابقه اش به پیش از اسلام می رسد . در دوران اسلامی با اتکا بر احادیث و عقاید کلامی ، بازنمایی انسان یا حیوان به طور کلی مجاز نبوده است و جایگاهش را تا حد زیادی از دست داده است ، هرچند جسته و گریخته ، در آثار علمی و تعلیمی همچون « منافع الحیوان » ، « مقامات حریری » و ... جلوه می یافت . تا اینکه با ورود مغولان و بعد از آن تیموریان ، قواعد نگارگری چینی به ممالک اسلامی و ایران انتقال یافت ...

هنرمند کسی است که هویت و شخصیت جامعه خود را بشناسد و آن را معرفی کنند و ما فرهنگ خود را نمی شناسیم ! میزان فرهنگ هر هنرمند به میزان برخورداری او از جامعه بستگی دارد که البته با متغیرات همراه است و در این تغییرات همه کوشش اندیشمندان ، هدفمندان و هنرمندان جامعه دست یافتن به فرهنگی پربار است . ما تا به امروز بهترین سنتها را با خود حمل کرده ایم و نمی توانیم خود را از سنتها خالی بیابیم . هنرمند در زمینه فرهنگی خود از سنتها الهام می گیرد و محتوا سازی می کند . هنرمند در عصر حاضر پیگیر بهترین الهامات از دوره های سنتی است ...