محمدرضا اکبریان

هدف این پژوهش، بررسی تجربی نقش توزیع های احتمالی بر عملکرد ارزش در معرض ریسک و ربزش مورد انتظار در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. توزیع های احتمالی در مدیریت سبد سهام، پوشش ریسک، قیمت گذاری دارایی ها و استراتژی های معاملاتی دارای اهمیت فراوانی هستند. دقت مناسب در برآورد آنها، نتایج مدل سازی ها را دقیق تر و قابل اعتمادتر می کند. در پژوهش حاضر برای برآورد دو سنجه ریسک، شامل ارزش در معرض ریسک و ریزش مورد انتظار (ارزش در معرض ریسک شرطی)، از شش توزیع  شامل توزیع های نرمال، تی مکان- مقیاس، لوگ نرمال، وارون نرمال، توزیع کلی نقاط حدی و توزیع کلی پارتو استفاده شد. برای برازش توزیع به داده های تجربی نیز از رویکرد آماری حداکثر درستنمایی استفاده شد. نتایج تحقیق بر روی شاخص کل در بازه 1390 تا 1398 نشان می دهد که مناسب ترین توزیع در برآورد ارزش در معرض ریسک و ریزش مورد انتظار در افق زمانی یک روزه، توزیع تی مکان- مقیاس می باشد و مناسب ترین توزیع در برآورد ارزش در معرض ریسک و ارزش در معرض ریسک شرطی در افق های زمانی هفتگی و ماهیانه توزیع کلی نقاط حدی می باشد. از این رو انتخاب این توزیع ها می تواند دقت برآورد ریسک را افزایش دهد.