ندا فیضاب زبرلو

در جهان امروز، بسیاری از سازه هایی که دیگر امکان ایفای نقش اولیه خود را ندارند، به یکی از چالش های مهم برای جوامع مختلف تبدیل شده اند. یکی از راه حل های پیشنهادی برای نگهداری از این بناهای بلااستفاده، بازآفرینی و بهره برداری مجدد از آن هاست؛ رویکردی که با هدف استفاده بهینه از منابع، دستیابی به توسعه پایدار، صرفه جویی اقتصادی و صیانت از ارزش های فرهنگی دنبال می شود. تحقیق حاضر از نوع کاربردی بوده و داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی گردآوری شده اند. در مرحله نخست، اصول و شاخص های مرتبط با موضوع مورد بررسی قرار گرفت. سپس به منظور تحلیل این شاخص ها در نمونه موردی خانه اردوبادی تبریز، از روش مشاهده میدانی و انجام مصاحبه با ۲۰ نفر از کارشناسان و متخصصان مرتبط استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که هر شش بُعد مورد بررسی در ارتباط با عملکرد تغییر کاربری، تأثیری در سطح متوسط تا مطلوب بر پایداری و باززنده سازی این بنای تاریخی داشته اند. از منظر رتبه بندی، شاخص زیست محیطی با میانگین نمره ۳٫۶۶ بالاترین میزان اثرگذاری و شاخص مدیریتی با امتیاز ۲ کمترین تأثیر را بر پایداری در فرآیند باززنده سازی خانه اردوبادی داشته اند. در نهایت، می توان نتیجه گرفت که شاخص هایی نظیر تغییر کاربری سازگار با رعایت اصول مشخص، توجه به ارزش های اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و اقتصادی، نقش مؤثری در تحقق توسعه پایدار در خانه های تاریخی ایفا می کنند.