مریم سقا

گردشگری یکی از عناصر اصلی توسعه و ژئوتوریسم به عنوان گونه ای از گردشگری پایدار اهمیت ویژه ای در توسعه گردشگری کشورها داشته است. ژئوتوریسم یکی از ارکان گردشگری است که بر چشم اندازها، فرم ها، و فرایندهای به وجود آورنده آن ها تأکیددارد و دارای اشکال و انواع گوناگونی است که با توجه به شرایط محیطی متفاوت هستند. هدف از این پژوهش بررسی ظرفیت های ژئوتوریستی و قابلیت های جذب گردشگر در دامنه های شرقی سبلان می باشد. در پژوهش حاضر از روش توصیفی تحلیلی وکاربردی استفاده گردیده است. در روش کومانسکو هر لندفرم دارای پنج ارزش(علمی، زیبایی شناختی، مدیریت، اقتصادی، فرهنگی و کاربری) است. مدل کوبالیکوا بیش تر بر معیارهای علمی، آموزشی، اقتصادی، حفاظتی و فرهنگی تأکید دارد. نتایج حاصله نشان داد بر اساس مدل کوبالیکوا منطقه توریستی آلوارس با مقدار (43/10) بیش ترین امتیاز را نسبت به سایر مناطق توریستی کسب کرده است و هم چنین نتایج حاصله از مدل کومانسکو نشان داد که در بین مناطق مورد مطالعه روستای آلوارس با امتیاز(23/12) قابلیت بیش تری در جذب گردشگر نسبت به سایر مناطق دارد این منطقه از نظر شاخص ارزش اقتصادی و ارزش افزوده، بیش ترین امتیاز و از نظر شاخص آموزشی و حفاظتی، کم ترین امتیاز را به خود اختصاص داده است. منطقه توریستی کله سر در نتایج مدل های کوبالیکوا و کومانسکو کم ترین امتیاز به ترتیب (43/7) و (۹۶/10) را به خود اختصاص داد. بر این اساس نتیجه گیری می شود منطقه توریستی آلوارس از نظر توانمندی ژئوتوریستی نسبت به مناطق مورد مطالعه قدرت جذب بیش تری در جهت توسعه ژئوتوریسم را به خود اختصاص داده است. بنابراین پیشنهاد می گردد در پژوهش های آتی برای شناساندن مناطق بکر ژئوتوریستی مطالعات متعددی بر اساس منابع ژئوتوریستی انجام گیرد و در این محدوده نگرشی تازه و نو ارائه گردد.