سارا عابدی

امروزه شهرهای کشورهای درحال توسعه با مشکلات بسیاری مواجه هستند؛ افزایش نرخ رشد جمعیت، مهاجرت به شهرها و نرخ رشد شهر نشینی، باعث افزایش تراکم جمعیت در شهرها شده است که پیامد های طبیعی آن، کمبود زمین مناسب جهت اسکان جمعیت و فشار بر منابع محیطی می باشد. به همین سبب استفاده نادرست و بی برنامه از زمین و تغییر کاربری ها بدون توجه به توانایی های محیطی باعث از بین رفتن تعادل محیط زیست شده و بهره مندی از خدمات شهری را دچار مشکل کرده است. در پژوهش حاضر، توزیع و پراکندگی کاربری های درمانی در ظرف فضایی شهر اردبیل و به تفکیک ناحیه بندی شهرداری مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته و به تناسب از توابعی اعم از تحلیل لکه داغ ،تحلیل چند ضلعی های تیسن و تحلیل فاصله، استفاده به عمل آمده است. مطابق با نتایج حاصل از تحلیل لکه داغ در ارتباط با متراژ فراوانی فضای اختصاص یافته به کاربری های درمانی ؛ ناحیه های 1، 2 ، 3، ازمنطقه2دارای بیش ترین مقدارZ می باشندو داغی فضای کاربری درمانی در این نواحی بیش تر از سایر نواحی هست.آن دسته از نواحی که با رنگ آبی پررنگ نشان داده شده است دارای کم ترین مقدار Z هستند که ناحیه 2 از منطقه 3 و ناحیه 2 از منطقه 4 را شامل می شود.