بهمن مردانی

برنامه ریزی لجستیک به عنوان یکی از موارد مهم در برنامه ریزی حمل ونقل بار و کالا از اهمیت بالایی برخوردار است. نوآوری پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین لجستیک و فرم، بافت، منطقه بندی و کاربری زمین می باشد همچنین مسائل مربوط به سیاست ها، قوانین و مداخلات زیرساختی را جهت برنامه ریزی کاربری زمین ترویج داده شده و به بررسی لجستیک شهری در مراکز تاریخی شهر با استفاده از ارزیابی چند معیاره در سیستم اطلاعات جغرافیایی پرداخته شده است. این پژوهش درصدد بررسی رابطه بین حمل ونقل شهری با کاربری زمین، بافت، منطقه بندی و برنامه ریزی شهری به منظور ایجاد استراتژی های لجستیک شهری جهت کمک به برنامه ریزی کاربری زمین و سازمان دهی جریان های لجستیکی در مرکز شهر سقز است. این روش عمدتاً مبتنی بر استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی است که برای تشخیص تجمع وسایل نقلیه باری در مراکز تولید سفرهای باری در منطقه مرکزی شهر سقز علاوه بر این با استفاده از ارزیابی چند معیاره در سیستم اطلاعات جغرافیایی برای شناسایی نقشه تناسب مرتبط با فعالیت لجستیک شهری و سازگار با کاربری زمین استفاده شده است. همچنین از مدل تصمیم گیری چند معیاره (FUZZY AHP) وزن معیارها و سپس نقشه تناسب در محیط (ARC GIS) عملیاتی شده است. بااین وجود نتایج تناسب نهایی بر اساس تجمیع سیاست های پنج گانه حاکی از تناسب بالای محور شرقی، شمالی و جنوبی به مرکز شهر است. با تهیه نقشه های تناسب بر اساس هر یک از سیاست های پنج گانه امکان شبیه سازی سیاست ها و اقدامات لجستیک شهری بر اساس این سیاست ها فراهم گردید.