رباب آدم زاده

  جهاد تبیین درسبکِ شعری کمینه گرا : واکاوی ترامتنی کوته سروده های غلامرضا کافی   ادبیات پایداری معناگراست و محتوای آن می تواند در هر قالبی ظاهر شود. اشعار کمینه گرا سهمی ویژه در ادبیات پایداری معاصر دارند و درراستای جهاد تبیین بر سه محور عمده ی یادآوری، بازخواست و واگویه مطرح می شوند. غلامرضا کافی با پیروی از اصول کمینه گرایی، کوتاه سروده هایی را آفریده است که با داشتن ویژگی های صوری و محتوایی همچون حجم محدود، واقع گرایی و سادگی کلام نشانگر مهارت وی در این سبک نوین ادبی هستند. هدف از پژوهش حاضر این است که در چارچوب نظریه ی ترامتنیتِ ژنت به واکاوی مجموعه اشعار ترانک ها (1384) و مسافر ایستگاه بعد (1396) بپردازد و نقش روابط ترامتنی این آثار برگزیده را در پیشبرد جهاد تبیین نشان دهد. روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی با استفاده از نرم افزار25SPSS است. میزان فراوانی و درصد وقوع گونه های ترامتنی و عناصر سازنده ی جهاد تبیین بر مبنای آزمون خی دو محاسبه خواهند شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که «سرمتنیت» و «اخلاق مداری-زمان آگاهی» در مجموعه اشعار ترانک ها (1384) و مسافر ایستگاه بعد (1396) به ترتیب دارای فراوانی و درصد وقوع بیشتری نسبت به سایر گونه های ترامتنی و عناصر سازنده ی جهاد تبیین هستند و میان آن ها رابطه ی معناداری وجود دارد. غلامرضا کافی در این آثار برگزیده، عناصر سازنده ی جهاد تبیین را با شگردهای زبانی برجسته کرده است. این کوتاه سروده های عاطفه مند و معناپسند محل نمود وجه انتقادی هستند که با سبک های هندی و خراسانی رابطه ی سرمتنی دارند و افق های تازه ای از معنای ناب را برای خوانندگان تبیین می کنند.       

کریستوفر بالس، در نظریه "ذهنیت نسلی، از ابژه های سه گانه شامل خاطره ها، باورها و رفتارهایی سخن می گوید که به نیاز نسل نو برای قرارگیری در نظم کیهانی و همبستگی با نسل های پیشین پاسخ می دهند. در داستان های مصور ادبیات تعلیمی کودک، شخصیت های اسطوره ای نهضت پایداری به مثابه ی ابژه هایی فرانسلی هستند که با گذر از مرزهای زمانی به فضای مشترک ذهنی مخاطبان خود وارد می شوند و نقشی کلیدی در آشناسازی آنان با آرمان های اسلامی دارند. در این مقاله قصد داریم که با واکاوی چهار داستان مصور برگزیده، نقش ابژه ها را در بازنمایی مکتب شهید سلیمانی و هویت بخشی به کودکان و نوجوانان مشخص سازیم. پژوهش حاضر با رویکرد بین رشته ای، به دنبال پاسخگویی به این پرسش هاست: کدام نوع از ابژه های نسلی موجود در داستان های منتخب نقش چشمگیرتری در آشناسازی نسل نو با نهضت بیداری اسلامی دارد؟