محمدصادق فرشچی

هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط بین ساختار سررسید بدهی و محافظه کاری حسابداری با تأکید بر نقش هزینه های نمایندگی است. جامعه آماری پژوهش، شامل شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است و از میان آنها، تعداد 83 شرکت، طی سال های 1386 تا 1393 به عنوان نمونه، انتخاب و مورد پژوهش واقع شده است. برای سنجش ساختار سررسید بدهی از نسبت بدهی های بلندمدت به کلِّ بدهی ها و برای اندازه گیری محافظه کاری حسابداری، از دو مدل باسو (محافظه کاری شرطی) و مدل گیولی و هاین(محافظه کاری غیرشرطی) استفاده شده است. در این پژوهش، برای آزمون فرضیه های پژوهش، از مدل رگرسیون چندمتغیره استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد، بین ساختار سررسید بدهی با محافظه کاری شرطی و غیرشرطی ارتباط معنادار و مثبت وجود دارد. همچنین، نتایج نشان داد، هزینه های نمایندگی بر ارتباط بین ساختار سررسید بدهی و محافظه کاری شرطی تأثیر معنادار و منفی دارد، ولی بر ارتباط بین ساختار سررسید بدهی با محافظه کاری غیرشرطی تأثیر معناداری ندارد