مسعود احمدوند

پروژه های تونل سازی همواره با درصد بالایی از ریسک همراه است. بنابراین، با توجه به تأخیری که بر اثر انواع ریسک ها در اجرای این پروژه ها به وجود می آید، ارزیابی آن ها از اهمیت بالایی برخوردار است. مسئله ای که مطرح است، دسته بندی و شدت اثر آن ها بر این پروژه هاست که باید به طور جد موردتوجه قرار گیرد. رتبه بندی ریسک ها یا عوامل تأخیر می تواند نقش بسزایی در تصمیم گیری مدیران داشته باشد. هدف ما در این مقاله، شناسایی و رتبه بندی انواع مختلف ریسک در پروژه های عمرانی از نوع پروژه های زیرزمینی است. تکنیک های مختلف تصمیم گیری با معیارهای چندگانه (MCDM) از ابزارهای مهم رتبه بندی و ارزیابی است. روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) یکی از قوی ترین این تکنیک هاست. در این مطالعه، 24 ریسک مربوط به مطالعه موردی (خط 7 مترو تهران) با توجه به چهار شاخص کنترل مدیریت ناکافی، ضعف اقتصادی، شرایط نامطلوب HSE  و ناآگاهی عوامل فردی از دید دوازده نفر مورد ارزیابی قرار گرفت و در پایان ریسک های: 1) عدم تطبیق شرایط فیزیکی موجود در محل انجام پروژه با تجهیزات اجرایی؛ 2) عدم تأمین قطعات یدکی اصلی و فرسوده بودن ماشین آلات؛ 3) تجهیزات و عدم تطابق با استانداردهای روز جهانی به ترتیب رتبه های اول تا سوم را کسب کردند.