ایرج منصورنژاد

این تحقیق با هدف بررسی اختلافات مذهبی عثمانیان با ایران در دوره صفویه در سال های 907-1003 ه .ق/1501-1594م حاصل شده است و در آن سعی شده اختلافات مذهبی بین دو دولت در فواصل سالهای 1501-1594 م یعنی حد فاصل حکمرانی ( شاه اسماعیل صفوی- شاه عباس یکم) مورد بررسی قرار گرفته و به همین منظور با بهره گیری از روش تاریخی با محوریت اسناد کتابخانه ای،جوانب برگرفته از، کتب و استناد برجای مانده و... گویای این است که منشاء جنگ های مذهبی در این دورانها بیشتر جهت جلوگیری از کشور گشایی بیشتر صفویان و جلوگیری از رواج مذهب شیعه بوده است مذهب شیعه ای که با درایت و دین محور نشان دادن یک حکومت توانست علما و طرفداران بسیاری را در شرق وغرب مجذوب خود نماید وبا سرعتی باور نکردنی از قدرت اسلامی و بزرگ اسلامی عثمانی پیشی گیرد که تمامی این امور سبب شد که صفویان مانع از درآمد زایی بیشتر عثمانیان شده و جایگاه اهل تسنن به عنوان رتبه اول در جهان اسلام را به مخاطره اندزند و در تمام دوران حکمرانی این فراز و نشیب ها کم و بیش به چشم میخورده است و در حقیقت دین و مذهب بهانه بوده و قدرت و حفظ مواضع و به گونه ای مادیات و کسب درآمد به بهانه دین که از زائرین به دست می آمده دلیل حقیقی جنگها و اختلافات مذهبی بوده و همچنان نیز می باشد.