داوود برادران توکلی

روش های تحقیق و طراحی در حل مسائل متکثر و پیچیده دنیای امروز بر خلاقیت تأکیدی مضاعف دارد؛ از طرفی، زمینه ها و یا بسترهای رشد تفکر و عمل خلاق، از مباحث اصلی آموزش پیشرو در رشته های مختلف علمی و فلسفی است. رابطه خلاقیت با هنر و معماری به عنوان یک هنر کاربردی نیز موضوع مورد بحث و تحقیق بسیاری از محققین بوده است. این پژوهش با فرض وجود ارتباط بین دانش هنری و توسعه خلاقیت دانشجویان معماری، چگونگی تأثیر مهارت نواختن موسیقی را بر طراحی خلاقانه آنان، مورد بررسی قرار می دهد. روش پژوهش در این مقاله به صورت ترکیبی و براساس طرح تحقیق کرسول تنظیم شده و از روش کتابخانه ای و اسنادی به آزمون ختم می شود؛ لیکن رویکردی استدلالی و منطقی بر کل مسیر حاکم است. بر این اساس، جامعه هدف شامل گروهی 46 نفره از دانشجویان مقطع کارشناسی معماری هستند که مورد آزمون نظری (آزمون خلاقیت تورنس) و سپس آزمون عملی با انجام اسکیس معماری قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمون ها بیان کننده آن است که گروه آشنا به دانش موسیقیایی، در آزمون خلاقیت تورنس و هم در آزمون کوتاه مدت طراحی براساس شاخص های معرفی شده از خود خلاقیت نسبی بیشتری بروز می دهند ولی این میزان انطباقی با فرض و انتظار اولیه ندارد. از طرف دیگر، تحلیل و ارزیابی انجام شده به تفکیک جنسیت و شاخص های اثر خلاقه، نتایج قابل توجهی را بیان می کند.اهداف پژوهش:شناخت میزان تأثیر موسیقی بر افزایش توان خلاقه.بررسی میزان تأثیر مهارت نواختن موسیقی بر افزایش خلاقیت در دانشجویان معماری (به تفکیک جنسیت).سؤالات پژوهش:موسیقی چگونه بر افزایش توان خلاقه تأثیر می گذارد؟مهارت نواختن موسیقی به چه میزان بر هر یک از مؤلفه های خلاقیت در طراحی معماری مؤثر است؟