سیف الدین درویش زاده

الگوی سیاست گذاری اقتصادی در جمهوری اسلامی ایران طی چند دهه گذشته با چالشهای قابل توجهی مواجه بوده است. اقتصاد ایران در معرض رویدادهای مهمی مانند انقلاب 1357، جنگ هشت ساله با عراق، نوسانات قیمت جهانی نفت، ،تحریمها و کنترل دولت بر بخش های عمده ای از اقتصاد، سیاستهای متغیر کلیدی اقتصاد کلان را به طور قابل توجهی تغییر داده است. هدف مقاله حاضر تحلیل الگوی سیاستگذاری اقتصادی ایران میباشد. سیاستگذاری اقتصادی ماهیت هنجاری اکتشافی و مبتنی بر برنامه ریزی دارد. هر یک از مولفه های یاد شده چگونگی فهم ساختاری در وقوع پدیدهها و نحوه ارتباط آنها با یکدیگر را امکان پذیر می سازد. سوال اصلی پژوهش این است که الگوی سیاستگذاری اقتصادی در جمهوری اسلامی ایران چگونه قابل تببین است؟ این پژوهش از یک رویکرد تحقیق کیفی برای تحلیل و ارزیابی الگوی سیتاستگذاری اقتصادی در ج ا ایران استفاده می کند. فرضیه حاضر بیان گر آن است که سیاستگذاری اقتصادی در جمهوری اسلامی ایران بر مبنای رویکرد مدل تک مرحله ای واکنشی مبتنی بر خط مشی دستوری تصاعدی ، فقدان راهبرد همه جانبه و بی توجهی به چشم انداز سازمانی از منظر آموزههای سیاستگذاری عمومی قابل تحلیل و ارزیابی می باشد.

هدف اصلی این مقاله، بررسی تأثیر قوانین و مقررات سیاستگذاری فناوری اطلاعات در ایران بر تعامل و مبارزه با مطالب مخرب، منافع ملی، و امنیت کشور است. در این راستا، این مقاله به تحلیل چالش ها و مزایای سیاستگذاری فناوری اطلاعات در فضای مجازی در ایران می پردازد. روش پژوهش در این مقاله، تحلیل متون مرتبط به روش کتابخانه ای و جمع آوری داده های معتبر است. باتوجه به تحلیل انجام شده، نتایج به دست آمده نشان می دهد که سیاستگذاری فناوری اطلاعات و فضای مجازی در ایران به منظور حفظ امنیت و دسترسی متعادل به اطلاعات انجام می شود. اما در عین حال، با چالش هایی نیز همراه است، که شامل کنترل اطلاعات ناهنجار و تأمین نظم و امنیت در فضای مجازی می شود. نتیجه کلی این مقاله نشان می دهد که در عصر جهانی شدن، سیاستگذاری فناوری اطلاعات در فضای مجازی در ایران نیازمند تدوین قوانین و مقررات مناسب است. همچنین، آموزش و اطلاع رسانی مناسب به کاربران نقش مهمی در ارتقاء استفاده امن و مسئولانه از فضای مجازی دارد. و هماهنگی بین نهادها و سازمان ها، و نظارت بر عملکرد و رخدادهای مشابه در داخل و خارج ایران، و تعیین راهبرد ملی در این حوزه نیز ضروری است. استفاده از زیرساخت های فناوری اطلاعات، شفافیت بیشتر و هماهنگی با جوامع بین المللی نیز عوامل مهمی در سیاستگذاری فناوری اطلاعات در فضای مجازی در ایران هستند. با پیگیری همزمان این موارد و همکاری با دیگر کشورها، سیاستگذاران می توانند بهبود عملکرد در این حوزه را تحقق دهند و به توسعه پایدار و رشد هوشمندانه در فضای مجازی ایران دست یابند