زهرا ساکی

امروزه سرمایه گذاری در بخش گردشگری اقدامی مهم در جهت توسعه مقاصد گردشگری شناخته شده است. کشور ها با ایجاد فضای مناسب برای سرمایه گذاری می توانند موجب افزایش درآمد، اشتغال زایی، رشد اقتصادی و جذابیت مقاصد شوند. ازاین رو، هدف از این پژوهش طراحی چارچوب و الگویی جامع از ارزیابی کیفی مطالعات مربوط به تأثیرات سرمایه گذاری بر زیرساخت ها در توسعه گردشگری با رویکرد مرور نظام مند است. پژوهش از نظر هدف توصیفی تحلیلی است و ادبیات مرتبط با تأثیرات سرمایه گذاری زیرساخت ها در گردشگری، با رویکرد مرور نظام مند، در بازه زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۲4، با استفاده از هفت کلیدواژه از پانزده پایگاه اطلاعاتی جمع آوری شده است. پس از سه مرحله غربالگری، حدود دو هزار مقاله مرتبط با موضوع به دست آمد و 54 مقاله علمی و پژوهشی انتخاب و کاوش شد. پس از ارزیابی کیفی این مقالات، الگویی با شش عامل اقتصادی، اجتماعی، محیط زیستی، کالبدی، رفتاری و روان شناختی و فرهنگی، و همچنین ۳۲ بعد برای ارزابی تأثیرات سرمایه گذاری زیر ساخت ها در توسعه گردشگری پیشنهاد شده است. سرانجام، به منظور به کارگیری نتیجه پژوهش، مدل مفهومی یکپارچه ای ارائه شده است، که مزایا و تأثیرات سرمایه گذاری بر زیرساخت ها را در حوزه گردشگری برای دست اندرکاران و سرمایه گذاران روشن کند تا در جهت سرمایه گذاری های داخلی و خارجی در صنعت گردشگری اقداماتی صورت گیرد.

زمینه و هدف: بوم گردی یکی از انواع گردشگری است که به دنبال توسعه پایدار مقاصد گردشگری بوده و سعی در کاهش آثار منفی ناشی از حضور گردشگران دارد. نقش مهم و غیرقابل انکار اقامتگاه های بوم گردی در توسعه گردشگری و توانمندسازی جوامع محلی، باعث شده است که در این پژوهش، شناسایی و تحلیل چالش های توسعه این اقامتگاه ها در نواحی روستایی شهرستان شیراز به عنوان هدف اصلی پژوهش در نظر گرفته شود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت داده ها، کیفی (تحلیل محتوا) محسوب می شود. روش شناسی: در این پژوهش، استفاده از ابزار مصاحبه های عمیق، کدها استخراج شده و در ادامه با استفاده از نظریه زمینه بنیاد به تحلیل و جمع بندی چالش ها، عوامل و راهکارها اقدام شده است. یافته ها: مهم ترین یافته های این پژوهش عبارت است از: چالش هایی مانند تورم، کاهش توان اقتصادی مردم، فقدان نظام حمایتی منسجم از سوی دولت و رقابت نابرابر با اقامتگاه های غیرمجاز، عوامل مؤثری مانند ایجاد سازوکارهای تشویقی، سامان دهی اقامتگاه های غیرمجاز، سرمایه گذاری در آموزش جوامع محلی و تدوین استانداردهای مشخص برای درجه بندی کیفی این اقامتگاه ها و راهکارهای پیشرفت مانند تعریف درست و درک مفهوم اقامتگاه های بوم گردی، برگزاری نمایشگاه ها و رویدادهای گردشگری در سطح منطقه، استفاده از ابزارهای مدرن بازاریابی، توجه به نوآوری و خلاقیت باید مورد توجه قرار گیرند. نتیجه گیری و پیشنهادات: نتایج پژوهش نشان داد که مهم ترین چالش های توسعه این اقامتگاه ها شامل: کالبدی، دانشی، مدیریتی و پایداری، مهم ترین عوامل مؤثر بر پیشرفت شامل: اصالت ها و هویت فرهنگی، مزیت های محیطی و جغرافیایی و ویژگی ها و برتری های معیشتی و اقتصادی، مهم ترین راهکارهای پیشرفت شامل: اصلاح کالبدی- امنیتی اقامتگاه ها، ارتقاء بازاریابی و بازارسازی و بازارداری بوم گردی، ترویج و آموزش مبانی و اصول بوم گردی است. نوآوری و اصالت: این پژوهش با بررسی دقیق چالش ها، عوامل مؤثر و ارائه راهکارهای عملی برای توسعه اقامتگاه های بوم گردی در شهرستان شیراز، به ویژه با تأکید بر اصالت ها و هویت فرهنگی منطقه، می تواند به عنوان الگویی برای توسعه پایدار گردشگری روستایی در سایر مناطق مشابه عمل کند.

رشد شهرها و افزایش جمعیت، سبب تغییر ساختار و عدم تعادل میان کالبد شهر و طبیعت شد و افزایش نیازافراد به مکان های عمومی را جهت گذران اوقات و کسب آسایش دربرداشت. پارکها به منظور برقراری تعادل در پیکره شهری و طبیعت به وجود آمدند. اما با گذر زمان و پر رونق شدن مکان ها؛ پارکها به مکان جرم و جنایت نیز تبدیل و عدم امنیت لازم، استفاده برای همه اقشار را با مشکلاتی روبرو ساخت. هدف این مقاله، ارزیابی و سنجش عوامل امنیت زنان در پارک های شهری با تاکید بر امنیت محیطی(مورد مطالعه پارک علامه اهواز) می باشد؛ بنا به ماهیت موضوع و اهدافی که برای آن پیش بینی شده، از نوع توصیفی-تحلیلی ؛ جامعه آماری مورد مطالعه زنان حاضر در پارک علامه که تعداد 50 نفر انتخاب شده اند مورد نمونه تصادفی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون همبستگی فریدمن تست، کوروسکال والیس اچ تست انجام شد. یافته ها حاکی از آن است که رتبه بندی متغیرهای شاخص اجتماعی و امنیتی براساس آزمون فریدمن نشان می دهد که حضور افراد در ساعات مختلف شبانه روز با میانگین 13/6، در رتبه اول، برقراری ارتباط با پارک با میانگین 32/5، در رتبه دوم، نفوذپذیری وسایل نقلیه موتوری، امنیت در رفت و آمد با میانگین 79/4 در رتبه سوم، قرار دارند. نتیجه گیری اینکه: نظارت اجتماعی، راحتی و آسایش و اجتماع پذیری و... ، به طور مستقیم بر مطلوبیت فضاهای عمومی از منظر بانوان اثرگذار است، که با بهره گیری از این موضوع و تغییر و اصلاح هر یک از این متغییرهای مستقل در فضای شهری، می تواند محیط هایی جاذب برای حضور همه گروه های استفاده کننده و به ویژه بانوان فراهم آورد.